Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Asesor WSA Grzegorz Saniewski Protokolant Elżbieta Brandt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 września 2007 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] 2007 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie przejścia z mocy prawa nieruchomości na własność Państwa oddala skargę
Decyzją z dnia [...] 2006 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., działając na podstawie art.156 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (jednolity tekst: Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) i art. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (jednolity tekst: Dz.U z 2001 r., Nr 79, poz.856 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku J. K., odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji b. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa w I. z dnia [...]1963 r. znak [...] w przedmiocie stwierdzenia, że nieruchomość rolna o pow. 9,56 ha bez zabudowań, obejmująca działkę nr [...], położona we wsi [...], powiat i., zapisana w księdze wieczystej KW [...] na nazwisko S. K. - przeszła z mocy prawa na własność Skarbu Państwa jako opuszczona, bez odszkodowania. Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie organ administracji wskazał, że ojciec wnioskodawcy - S. K., otrzymał przedmiotową nieruchomość dokumentem nadania ziemi z dnia [...]1947 r., lecz w 1952 r. opuścił ją i wyjechał do powiatu o. w związku z czym Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, Wydział Rolnictwa i Leśnictwa w I. decyzją z dnia [...] 1963 r. stwierdziło, że nieruchomość ta przeszła na własność Skarbu Państwa jako opuszczona przez właściciela S. K., bez odszkodowania z mocy prawa t.j. na podstawie art. 15 dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym (Dz. U. Nr 18, poz. 107). Przeprowadzone w sprawie postępowanie wyjaśniające pozwoliło ponadto organowi na ustalenie, że sporne grunty użytkował najpierw wnioskodawca J. K., a później, z powodu swojej choroby, wydzierżawił ziemię okolicznym rolnikom, którzy przez ówczesne władze zmuszeni zostali po roku 1962 do zaprzestania użytkowania gruntów, które po przejęciu ich na rzecz Skarbu Państwa użytkowane były przez Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną "[...]". Podkreślono również, że w 2001 r. działka nr [...] obejmująca sporne grunty została podzielona na działki nr [...], które następnie zostały sprzedane prywatnym inwestorom. Zdaniem orzekającego organu, nie ma podstaw do wzruszenia zaskarżonej decyzji b. Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa dnia [...] 1963 r., ponieważ zgodnie z ówcześnie obowiązującymi przepisami osoby, które otrzymały grunty z reformy rolnej były zobowiązane do ich osobistego użytkowania, natomiast przeprowadzone w sprawie postępowanie pozwoliło ustalić, że S. K. rzeczywiście nie użytkował osobiście przedmiotowej nieruchomości, przy czym bez znaczenia dla rozstrzygnięcia jest fakt użytkowania przez inne osoby. Słusznie zatem, zdaniem organu, doszło do przejęcia spornych gruntów na rzecz Skarb Państwa w trybie art. 15 dekretu z 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym i późniejszego ich rozdysponowania na rzecz osób trzecich.
Wnioskodawca nie zgodził się z treścią zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia i wnioskami z dnia 20 listopada 2006 r., 21 listopada 2006 r. i 24 listopada 2006 r. oraz uzupełnieniem tego ostatniego wniosku zawartym w piśmie z dnia 1 grudnia 2006 r. wystąpił do Kolegium o ponowne rozpatrzenie sprawy w trybie art.127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji i stwierdzenia nieważności decyzji b. P.P.R.N., Wydział Rolnictwa i Leśnictwa w I. z dnia [...] 1963 r. J. K., wnosząc o ponowne rozpatrzenie sprawy podniósł w szczególności, że jego ojciec - S. K. opuścił wprawdzie nieruchomość wyjeżdżając do pow. Opoczno, lecz pozostawił tę nieruchomość pod opieką swego syna - J. K. t.j. wnioskodawcy, który na niej gospodarował. Wnioskodawca na poparcie swych twierdzeń przedłożył do akt kserokopie dowodów zapłaty podatku gruntowego i składek na ubezpieczenie społeczne z lat 1953 - 1962, a także zapłaty za materiał budowlany (cegła rozbiórkowa) z 13 stycznia 1958 r. sprowadzony ze S.. Wnioskodawca zarzucił również, że w chwili wydania decyzji b. P.P.R.N. w I. z [...] 1963 r. nie istniał już przepis prawny zobowiązujący właściciela gruntów nabytych w trybie dekretu PKWN z [...] 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej do osobistego użytkowania takich gruntów. Niejako w rozwinięciu przedstawionego zarzutu, J. K. w piśmie z dnia 1 grudnia 2006 r. wyjaśnił, że w dacie wydania decyzji stwierdzającej przejście własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa t.j. 31 stycznia 1963 r. obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 1961 r. w sprawie opuszczonych gospodarstw rolnych (Dz. U. Nr 39, poz. 198), według którego gospodarstwo rolne jest opuszczone wtedy, gdy nie zamieszkuje go właściciel, jago małżonek, dzieci lub rodzice, a przy tym gospodarstwo to nie jest w całości lub większej części uprawiane lub poddawane właściwym zabiegom agrotechnicznym przez właściciela bądź użytkownika lub dzierżawcę. Na tej podstawie J. K. stwierdził, że gospodarstwo rolne, stanowiące przedmiot niniejszego postępowania, nigdy nie było opuszczone w podanym wyżej znaczeniu, ponieważ pierwotnie zajmował się nim syn właściciela, a później wyznaczeni dzierżawcy.