Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik Sędzia WSA Ireneusz Fornalik (spr.) Protokolant Magdalena Gadecka po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi L. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] 2005 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę Na oryginale właściwe podpisy
Decyzją z dnia [...] 2004 r. Nr [...] Kierownik Rejonowego Ośrodka Pomocy Społecznej [...] na podstawie art. 38 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 62, poz. 593, ze zmianami) oraz art. 104 k.p.a. odmówił L. K. pomocy w formie zasiłku okresowego na zakup żywności, podnosząc w uzasadnieniu, iż na podstawie rozeznania sytuacji bytowej jak również funkcjonowania w środowisku ustalono występowanie zależności alkoholowej oraz na podstawie napływających sygnałów ze środowiska lokalnego o nadużywaniu alkoholu jak i podczas wizyty pracownika socjalnego stwierdzono u L. K., że znajdował się on w stanie upojenia alkoholowego. Wobec stwierdzenia powyższych faktów był on wielokrotnie obligowany do podjęcia współdziałania w rozwiązywaniu trudnej sytuacji poprzez podjęcie leczenia odwykowego i udokumentowania tego faktu pracownikowi socjalnemu, z którego to zobowiązania nie wywiązał się. Zgodnie z art. 11 cytowanej ustawy o pomocy społecznej brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym stanowi o możliwości ograniczenia świadczeń, odmowie jej przyznania albo przyznania w formie niepieniężnej.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. na skutek wniesionego przez L. K. odwołania w którym kwestionował on zasadność decyzji z uwagi na brak jakiegokolwiek dochodu i zasadność przyznania mu zasiłku okresowego zgodnie z art. 106 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, decyzją z dnia [...] 2005 r. Nr [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wskazano, iż przeprowadzone przez organ I instancji postępowanie wyjaśniające oraz dokumentacja zawarta w aktach sprawy wskazuje na fakt występowania u skarżącego zespołu zależności alkoholowej, a nadto przekazanie w takiej sytuacji kwoty zasiłku okresowego bezpośrednio do jego rąk jako osoby bezrobotnej bez prawa do zasiłku i własnego dochodu nie jest rozwiązaniem właściwym, gdyż prowadzi do korzystania z przyznanych mu środków w sposób niezgodny z ich przeznaczeniem.
Ponadto w ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego zabezpieczeniem potrzeb skarżącego i jednocześnie wyeliminowanie możliwości wydatkowania środków z pomocy społecznej w sposób niewłaściwy jest przyznana mu pomoc w formie świadczenia niepieniężnego (posiłki w restauracji) oraz zasiłki celowe na opłacenie rachunku za gaz i energię elektryczną jak i środki na zakup obuwia.
Od powyższej decyzji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł L. K. domagając się jej uchylenia przyznając, iż wprawdzie odmówił on podjęcia leczenia odwykowego uznając je za bezpodstawne, nie mniej w jego ocenie winny mieć zastosowanie przepisy art. 11 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r., co zostało pominięte w zaskarżonej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Ponadto za zasadnością przyznania mu prawa do zasiłku okresowego przemawia to, że jest on osobą samotnie prowadzącą gospodarstwo domowe bez żadnych źródeł dochodu.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podnosząc argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.