Dnia 24 czerwca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Brzezińska Sędziowie: sędzia WSA Leszek Tyliński sędzia WSA Małgorzata Włodarska (spr.) Protokolant: asystent sędziego Magdalena Gadecka-Kauczor po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 roku sprawy ze skargi A. L. na decyzję Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej w B. z dnia [...] lutego 2014 r. nr L.dz. [...] w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Dyrektora Okręgowej Służby Więziennej w B. na rzecz A. L. kwotę [...] ([...]) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, 4. nakazuje zwrócić od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. na rzecz A. L. kwotę [...] ([...]) złotych, tytułem nienależnie uiszczonego wpisu sądowego.
Decyzją z dnia 4 kwietnia 2013 r. nr [...] Dyrektor Aresztu Śledczego w B. na podstawie art. 13 ust. 1, art. 94 ust. 2 i 3 w związku z art. 218 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz.U.z 2010 r., Nr 79, poz. 523 zwanej dalej jako "usw"), zawiesił A. L. (zwanego dalej również jako "skarżący") w czynnościach służbowych na okres dwóch miesięcy tj. od [...] kwietnia 2013 r. do [...] czerwca 2013 r. W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że w dniu [...] lutego 2013 r. Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w B. wszczął wobec A. L. postępowanie dyscyplinarne, a w dniu [...] marca 2013 r. rzecznik dyscyplinarny prowadzący przedmiotowe postępowanie wniósł o niezwłoczne zawieszenie w czynnościach służbowych ww. pracownika Służby Więziennej z uwagi na fakt prowadzenia czynności dowodowych z udziałem funkcjonariuszy pozostających z nim w bezpośredniej podległości służbowej.
W odwołaniu A. L. wskazał na niezasadność zwieszenia go w czynnościach służbowych oraz poddał w wątpliwość okres tego zawieszenia, bowiem czynności dowodowe w postępowaniu dyscyplinarnym mają zakończyć się do dnia [...] kwietnia 2013 r. Wyjaśnił, że od dnia [...] kwietnia 2013 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, które pokrywa się z terminem zakończenia czynności dowodowych postępowaniu dyscyplinarnym. Od tego dnia nie przebywa w pracy, więc nie może wpływać na swoich podwładnych, ani też utrudniać zbierania materiału dowodowego. Wobec tego zawieszenie w czynnościach służbowych, których od [...] kwietnia 2013 r. i tak nie wykonuje, nie ma żadnego uzasadnienia.
Nadto do organu wpłynęło również odwołanie wniesione przez pełnomocnika funkcjonariusza Służby Więziennej, w którym zarzucił organowi pierwszej instancji naruszenie art. 8, art. 77 § 1 i 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r. poz. 267 zwanej dalej jako "kpa") poprzez dowolne uznanie, że skarżący może wpływać na podległych mu funkcjonariuszy, a nadto uznanie, iż taka obawa istnieje pomimo, że skarżący pozostaje na zwolnieniu lekarskim. Zarzucił organowi również naruszenie art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 1 usw poprzez obniżenie skarżącemu uposażenia o 50%, podczas gdy z ww. przepisów wynika wprost, iż zmiana uposażenia następuje z dniem zaistnienia okoliczności uzasadniających tę zmianę.
Po rozpatrzeniu odwołania decyzją z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w B. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W wyniku skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 29 października 2013 r. uchylono ww. decyzję z dnia [...] maja 2013 r. Sąd uznał, że Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w żaden sposób nie wyjaśnił czym się kierował uznając za zasadną potrzebę zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych. W ocenie Sądu organ odwoławczy ograniczył się do pobieżnej kontroli decyzji organu pierwszej instancji, zapominając iż istotą dwuinstancyjnego postępowania jest ponowne rozpatrzenie sprawy przez organ odwoławczy. W sytuacji gdy termin zakończenia czynności dowodowych wyznaczono na dzień [...] kwietnia 2013 r., to szczególnego uzasadnienia wymagało zawieszenie funkcjonariusza również po zakończeniu tych czynności. Sąd zobowiązał organ by w ponownie prowadzonym postępowaniu rozważył zasadność zawieszenia i należycie uzasadnił podjęte rozstrzygnięcie. W szczególności organ winien był wskazać jakie czynności dowodowe będą jeszcze przeprowadzane w sprawie i jaki jest ich związek z zawieszeniem funkcjonariusza.