Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Czerwiński Asesor WSA Ewa Kruppik - Świetlicka (spr.) Protokolant Arkadiusz Skomra po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 października 2006 r. sprawy ze skargi Mariusza K. na postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] 2006 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie sprostowania błędów pisarskich oddala skargę.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w A. postanowieniem z dnia [...] 2006 r. na podstawie art. 113 § 1 K.p.a. dokonał sprostowania pisma - upomnienia w ten sposób, że w wierszu 6, 8, i 9 poprawnie wpisał nazwiska. W uzasadnieniu tego postanowienia organ wskazał, iż z powodu nieuwagi wpisano błędne nazwiska stron i dlatego zgodnie z art. 113 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) postanowiono o sprostowaniu. Powyższe postanowienie zostało zaskarżone przez skarżącego.
Postanowieniem z dnia [...] 2006r. [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. uchylił zaskarżone postanowienie i umorzył postępowanie pierwszej instancji.
Organ wskazał, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w A. w upomnieniu nr [...] z dnia [...] 2006 r. wzywającym zobowiązanych do dostarczenia ekspertyzy dotyczącej stanu technicznego budynku przy ul. [...] w A., błędnie podał nazwiska wzywanych osób. Organ powstałe omyłki uzasadnił nieuwagą pracownika i zgodnie z art. 113 § 1 cyt. ustawy K.p.a. sprostował je postanowieniem.
Zdaniem organu II instancji odwołanie zasługuje na uwzględnienie, ale z innych przyczyn niż wskazał skarżący. A mianowicie z uwagi na fakt, iż zostało wydane bez podstawy prawnej. Organ winien był skorygować błąd w upomnieniu przez wystosowanie nowego upomnienia. Wskazał, że upomnienie nie zalicza się do decyzji i dlatego przywołany przepis art. 113 § 1 nie miał zastosowania w niniejszej sprawie.
Skarżący w złożonej do Sądu skardze powtórzył argumenty zawarte w odwołaniu. Organ w odpowiedzi na skargę podtrzymał swe dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sądy administracyjne na podstawie art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem legalności. Oznacza to, że do sądów administracyjnych należy ocena czy postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. dotyczy incydentalnej kwestii sprostowania oczywistych omyłek pisarskich w upomnieniu nr [...] Powiatowego Inspektora Budowlanego
Istota sprawy sprowadza się do oceny, czy dopuszczalne jest sprostowanie oczywistych omyłek pisarskich w upomnieniu w powołaniu się na przepis art. 113 § 1 K.p.a.
Przepis ten stanowi, że organ administracji publicznej, może z urzędu lub na żądanie strony sprostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach. Z mocy art. 126 K.p.a. przepis ten ma także zastosowanie do postanowień.
Z uregulowań tych wynika, że sprostowanie w trybie art. 113 § 1 K.p.a. mogą ulec dwa akty prawne: decyzja i postanowienie. Dokonana w tym zakresie ocena przez organ II instancji jest trafna i prawa nie narusza.
Decyzja administracyjna jest jednostronnym, władczym rozstrzygnięciem organu administracji publicznej, opartym na przepisach prawa administracyjnego, która rozstrzyga indywidualną sprawę administracyjną w konkretnej sprawie.
Tymczasem upomnienie wydane na podstawie art. 15 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.) nie posiada cech decyzji administracyjnej, w tym nie odpowiada warunkom art. 107 K.p.a.
Upomnienie przypomina jedynie o obowiązku dostarczenia ekspertyzy stanu technicznego budynku mieszkalnego i jest elementem postępowania egzekucyjnego.
W postępowaniu egzekucyjnym nie bada się wymagalności obowiązku podlegającego egzekucji i tym samym zarzuty skarżącego związane z celowością nałożenia obowiązku dostarczenia ekspertyzy nie podlegają badaniu w tym postępowaniu.
Prowadzenie postępowania w przedmiocie zażalenia trafnie zostało uznane za bezprzedmiotowe, co uzasadniało uchylenie zaskarżonego postanowienia i umorzenie postępowania. Rozstrzygnięcie takie znajduje uzasadnienie w treści art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczono jak w sentencji.