Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Asesor WSA Grzegorz Saniewski Protokolant Elżbieta Brandt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 września 2007 r. sprawy ze skargi Rady Gminy [...] na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie nieważności uchwały w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na obszarze gminy 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze, 2. stwierdza, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie podlega wykonaniu.
II SA/Bd 537/07
Uzasadnienie
Rada Gminy L. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] 2006 r. nr [...] wydane na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001r., Nr 142, poz. 1591; z późn. zm.) w przedmiocie nieważności uchwały Rady Gminy L. z dnia [...] 2006 Nr [...]. w sprawie regulaminu dostarczania wody na terenie Gminy L., domagając się uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia.
Rada Gminy L. działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym oraz art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747; z późn. zm.) podjęła uchwałę w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzeniu ścieków na terenie Gminy L.
W § 1 pkt 2 regulaminu jako podmiot zobowiązany do świadczenia usług w zakresie dostarczania wody i odprowadzania ścieków w oparciu o majątek własny określono Gminę L. W regulaminie określono m.in. prawa i obowiązki dla Urzędu Gminy L. oraz odbiorców.
W rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewoda [...] powołując się na art. 2 pkt. 4 i art. 19 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków stwierdził, że Urząd Gminy L. nie może pełnić roli przedsiębiorstwa wodociągowo - kanalizacyjnego, gdyż nie jest on jednostką organizacyjną, ani też przedsiębiorcą w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.
Nadto Wojewoda wskazując na § 2 pkt 11 uchwały który stanowi, iż użyte w regulaminie określenie wodomierz własny oznacza przyrząd pomiarowy mierzący ilość wody pobranej z własnych ujęć wody zainstalowany i utrzymany na koszt odbiorcy podniósł, że ustawa z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu, nie daje podstaw prawnych do nakładania na odbiorców usług kanalizacyjnych korzystających z własnych ujęć wody obowiązku instalowania wodomierzy na tych ujęciach, w celu ustalenia ilości odprowadzonych ścieków. Powołana ustawa - zadaniem Wojewody - zgodnie z art. 27 ust. 6 przewiduje możliwość montażu dodatkowego wodomierza instalowanego na koszt odbiorcy usług wyłącznie dla ustalenia ilości wody bezpowrotnie zużytej.
Gmina skarżąc rozstrzygnięcie nadzorcze zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię tj. naruszenie art. 2, art. 7 ust. 1 pkt 3, art. 9 i art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r., Nr 142; z późn. zm.) w zw. z art. 2 i art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807; z późn. zm.) w zw. z art. 1 i art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r., Nr 9, poz. 43; z późn. zm.) w zw. z art. 2 pkt 4, art. 19 i art. 24 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747; z późn. zm.) polegające na błędnym uznaniu za sprzeczne z prawem wykonywanie przez gminę zadań własnych polegających na zaopatrywaniu zbiorowym w wodę oraz odprowadzenie ścieków we własnym zakresie, tj. bez powoływania gminnej jednostki organizacyjnej.