Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Czerwiński Sędzia WSA Renata Owczarzak Protokolant Katarzyna Korycka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego we W. na uchwałę Rady Miejskiej w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie utrzymania czystości i porządku na terenie miasta i gminy 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie obejmującym część I - Postanowienia ogólne, w części II pkt 2-13 oraz pkt 17 i 21, i w części III pkt 8 i 9, 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała w powyższym zakresie nie podlega wykonaniu.
II SA/Bd 537/10
Uzasadnienie
Prokurator Rejonowy we Włocławku zaskarżył uchwałę Nr XL/289/2006 Rady Miejskiej w Lubrańcu z dnia 29 maja 2006 r. w sprawie przyjęcia Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Gminy i Miasta Lubraniec, który stanowi załącznik do ww. uchwały, zarzucając naruszenie przepisów § 135, § 137, § 146, § 147 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej (Dz. U. z 2002 r., Nr 100, poz. 908) w związku z art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., Nr 236, poz. 2008 z późn. zm.) poprzez zamieszczenie przepisów regulujących sprawy wykraczające poza upoważnienie ustawowe, powtórzenie przepisów ustaw: o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, o ochronie zwierząt i odpadach oraz formułowanie w Regulaminie pojęć zawartych już w ustawie upoważniającej. Stawiając powyższe zarzuty wniósł o stwierdzenie nieważności przepisów działu I, działu II, punkt 2, 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 17, 21, działu III pkt 8 i 9 ww. Regulaminu.
W odpowiedzi na skargę Przewodniczący ww. Rady wniósł o jej oddalenie wskazując, że wobec zaskarżonej uchwały nie było podejmowane jakiekolwiek postępowanie nadzorcze w celu stwierdzenia jej nieważności, wywodząc także, że ww. rozporządzenie z dnia 20 czerwca 2002 r. nie jest aktem normatywnym, a określone w nim zasady techniki prawodawczej nie mogą stanowić podstawy do oceny zgodności z prawem uchwały w sprawie przejęcia Regulaminu. Mają one charakter wskazówek i zaleceń, a niezastosowanie się do nich nie wiąże się z sankcją w postaci stwierdzenia nieważności aktu prawa miejscowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie. Pozbawiony natomiast jest znaczenia prawnego argument podnoszony w odpowiedzi na skargę, że: "wobec tej uchwały nie było podejmowane jakiekolwiek postępowanie nadzorcze w celu stwierdzenia jej nieważności." Bezczynność właściwych w tym zakresie organów nie może bowiem sankcjonować istniejących w zaskarżonej uchwale uchybień nadając im w ten sposób pozory legalności.
Zgodnie z zasadami wyrażonymi w przepisie art. 1 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) i przepisie art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn zm., dalej w skrócie P.p.s.a.") sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę legalności zaskarżonego aktu, czyli ocenia jego zgodność z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa, według stanu prawnego i faktycznego sprawy z daty jego podjęcia, nie będąc przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Regulamin utrzymania czystości i porządku w gminach jest aktem prawa miejscowego. Zatem po myśli art. 87 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej obowiązuje na terenie jednostki samorządu terytorialnego, którego rada akt ten uchwaliła. Zgodnie z przepisem art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 (tekst jednolity - Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1561), gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy na podstawie tej ustawy w zakresie określonym w art. 40 ust. 2, a na podstawie art. 40 ust. 3 w zakresie nieuregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących rada gminy może wydawać przepisy porządkowe, jeżeli jest to niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia obywateli oraz dla zapewnienia porządku spokoju lub bezpieczeństwa publicznego.