Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Czerwiński (spr.) Sędziowie WSA: Grażyna Malinowska-Wasik Renata Owczarzak Protokolant Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Bydgoszczy na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2006r. sprawy ze skargi W. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] 2006r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] 2006r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] 2006 r., nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] 2006 r. - nr [...] w sprawie dotyczącej odmowy przyznania W. C. dodatku mieszkaniowego.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż stosownie do art. 6 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 71, poz. 734 ze zm.) wysokość dodatku mieszkaniowego stanowi różnicę między wydatkami przypadającymi na zajmowaną powierzchnie użytkową lokalu mieszkalnego a 20% dochód gospodarstwa domowego - w gospodarstwie jednoosobowym, gdyż średni miesięczny dochód W. C. jest wyższy od 150% najniższej emerytury. Zgodnie natomiast z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
28 grudnia 2001 r. w sprawie dodatków mieszkaniowych (Dz.U. Nr 156, poz. 1817;
z późn. zm.) do podstawy obliczenia dodatku mieszkaniowego przyjmuje się 90% naliczonych i ponoszonych wydatków. Ponieważ w niniejszej sprawie różnica między wydatkami przypadającymi na zajmowaną powierzchnie użytkową lokalu mieszkalnego - tj. kwotą 163, 61 zł (90% z 181,79 zł), a 20% dochodem gospodarstwa domowego - tj. kwotą 180,58 zł, jest liczbą ujemną, dodatek mieszkaniowy nie mógł być zatem przyznany zainteresowanemu. Odnosząc się do odwołania W. C. organ wskazał, iż w art. 3 ust. 3 ustawy o dodatkach mieszkaniowych (cyt. wyżej) wyczerpująco zostały wymienione środki finansowe, których nie wlicza się do dochodów. Wśród nich nie wymienia się nadpłat wynikających z rozliczenia mediów. Stanowią one zatem składnik dochodu, który organ był zobowiązany uwzględnić. Ponadto zaznaczono, iż brak gazu w lokalu wnioskodawcy wynikający z nie zainstalowania licznika gazowego nie może stanowić podstawy do ustalenia z tego tytułu ryczałtu, bowiem ryczałt przyznaje się tylko wówczas gdy lokal nie jest wyposażony w instalację gazu przewodowego z zewnętrznego źródła znajdującego się poza lokalem mieszkalnym, natomiast w lokalu zainteresowanego jest taka instalacja.
W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na powyższą decyzję W. C. wskazał, iż utrata dodatku mieszkaniowego przyczyni się do zmniejszenia jego sprawności m.in. wynalazczej. Podniósł przy tym, iż w zaskarżonej decyzji nie uwzględniono przysługującego mu ryczałtu za brak gazu - wymontowano z jego mieszkania licznik gazowy. Ponadto niezasadnie potraktowano jako dochód nadpłatę za rozliczenie kosztów zużycia wody za okres wcześniejszy od wymaganych pełnych trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację oraz dodając iż w aktualnym stanie prawnym po wyroku Trybunału Konstytucyjnego przyjmując do obliczeń 100% wydatków mieszkaniowych, a nie 90% jak poprzednio, sytuacja skarżącego nie uległa zmianie, gdyż wyliczony dodatek wynosiłby 1,21 i zgodnie z art. 7 ust 6. ustawy o dodatkach mieszkaniowych nie przysługiwałby.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zaskarżona decyzja oraz poprzedzając ją decyzja organu I instancji muszą ulec uchyleniu wobec braku jednej z podstaw prawnych.