Dnia 11 kwietnia 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Włodarska (spr.), asesor WSA Anna Klotz,, Protokolant Justyna Straka, , po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2006 roku w na rozprawie sprawy ze skargi J. i F. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2005 r. nr [...] w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę
Prezydent Miasta B. decyzją z dnia [...]2004 r., nr [...] stwierdził, po wznowieniu postępowania, że decyzja Prezydenta Miasta B. z dnia [...]1999 r. w sprawie z wniosku Spółdzielni Mieszkaniowej [...] dotycząca zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę domu mieszkalnego, wielorodzinnego nr 5 wraz z przyłączami wodno-kanalizacyjnymi, gazowymi oraz instalacjami wewnętrznymi, drogą dojazdową do budynku na terenie działek nr 2/20, 2/33 i 2/34 przy ul. [...] w B., wydana została z naruszeniem prawa i jednocześnie odmówił jej uchylenia, ponieważ w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazał art. 145 § 1 pkt 4 i art. 151 § 2 kodeksu postępowania administracyjnego. Skarżący J. i F. W. bowiem bez swojej winy nie brali udziału w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji z dnia 15.10.1999 r. o pozwoleniu na budowę. Po wznowieniu postępowania skarżący zapoznali się z aktami sprawy i z zawartą w nich dokumentacją budowlaną. Następnie zgłosili zastrzeżenia co do wysokości budynku, uznając ja za niezgodną z przepisami Prawa budowlanego oraz z zapisem planu miejscowego, który przewidywał według skarżących zabudowę niską na tym terenie. Ponadto wskazali na brak planu zagospodarowania terenu z naniesionym poziomem posadowienia parteru oraz na brak opieczętowania wszystkich stron projektu technicznego pieczęcią urzędu. Organ I instancji w postępowaniu wznowieniowym nie potwierdził zarzutów skarżących. Uznał, że brak udziału skarżących w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę nie wywarł żadnego wpływu na podjęte rozstrzygnięcie, ponieważ decyzja ta została wydana zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (w.z.i z.t.) z dnia 10.03.1997 r. i obowiązującymi przepisami techniczno-budowlanymi.
Skarżący w odwołaniu od powyższej decyzji podtrzymali swoje dotychczasowe zarzuty o :
- naruszeniu wymogów niskiej zabudowy wynikającej z planu miejscowego,
- nie spełnieniu wymogów co do poziomu posadzki, który jest powyżej poziomu terenu
- braku planu zagospodarowania terenu z podanym poziomem posadowienia budynku
Wojewoda [...] jako organ II instancji decyzją z dnia [...]2005 r.nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia wskazał miedzy innymi, że zarzuty skarżących dotyczą w dużej mierze decyzji Prezydenta Miasta B. z dnia [...]1997 r. o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla spornej inwestycji, ponieważ odnoszą się do ustaleń planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego w zakresie zabudowy niskiej.
Podniósł, że podstawowym celem decyzji z dnia [...]1997 r. o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu było stwierdzenie zgodności zamierzonej inwestycji z ustaleniami planu miejscowego dla miasta B. zatwierdzonego Uchwałą Rady Miejskiej B. z dnia [...]1994 r. i jako taka była ona wiążąca dla organu wydającego pozwolenie na budowę. Decyzja ta jest ostateczna i nadal funkcjonuje w obrocie prawnym. W świetle zaś orzecznictwa sądowego, dopóki funkcjonuje w obrocie prawnym decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie ma podstaw do kwestionowania decyzji o pozwoleniu na budowę na tej tylko podstawie, że projektowana inwestycja jest niezgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wojewoda stwierdził, że zaskarżona decyzja organu I instancji jest prawidłowa zarówno pod względem formalnym jak i merytorycznym. Przeprowadzona analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wykazała, aby postępowanie wznowione w 2003 r. poprzedzające jej wydanie było wadliwe. Wskazano, że zaskarżona decyzja może stanowić podstawę do wystąpienia z żądaniem naprawienia szkody, jeżeli wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę ją spowodowało.