Dnia 6 grudnia 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Anna Klotz (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Renata Owczarzak sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant: asystent sędziego Magdalena Gadecka-Kauczor po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2017 roku sprawy ze skargi B. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie usług opiekuńczych uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] marca 2017r., nr [...].
Decyzją z dnia [...] marca 2017 r. nr [...] Prezydent Miasta B., powołując w podstawie prawnej decyzji m.in. art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930 ze zm.) - odmówił przyznania B. M. usług opiekuńczych wyjaśniając, że pomoc przyznawana jest w pierwszej kolejności osobom nie posiadającym rodziny, o dochodach nie pozwalających na zabezpieczenie pomocy usługowej we własnym zakresie. Zdaniem organu, zamieszkujący w tym samym mieście, córka i wnuki skarżącej są w stanie wspomóc ww. w zabezpieczeniu pomocy usługowej, poprzez osobiste świadczenie pomocy lub wsparcie w zakupie usług w wyspecjalizowanych agencjach opiekuńczych. Ponadto, dochód skarżącej znacznie przekraczający kryterium dochodowe umożliwia jej zapewnienie usług opiekuńczych we własnym zakresie. Ponadto, organ wskazał na ograniczone możliwości finansowe ośrodka.
Odwołanie od ww. decyzji złożyła B. M. wnosząc o przyznanie usług opiekuńczych. Odwołująca wskazała, że syn mieszka za granicą, a córka i wnuki chorują, w związku z czym nie są w stanie zapewnić jej niezbędnej opieki.
Zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy decyzję wydaną przez Prezydenta Miasta B.
W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że postępowanie w sprawie zostało wszczęte na wniosek B. M. złożony w dniu [...] lutego 2017 r. o przyznanie usług opiekuńczych. W dniu [...] lutego 2017 r. przeprowadzono z wnioskodawczynią wywiad środowiskowy, podczas którego ustalono, co następuje: p. M. jest wdową, mieszka sama. Ma syna, z którym nie utrzymuje kontaktu, nie zna miejsca jego pobytu, prawdopodobnie przebywa on za granicą. Córka natomiast mieszka w B. Ma dwoje dorosłych wnucząt. Strona utrzymuje się z renty rodzinnej w wysokości [...] zł, tj. [...] % kryterium dla osoby samotnie gospodarującej wynoszące 634 zł.
Organ wskazał, że zgodnie z art. 50 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, osobie samotnej, która z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymaga pomocy innych osób, a jest jej pozbawiona, przysługuje pomoc w formie usług opiekuńczych, lub specjalistycznych usług opiekuńczych. Z kolei z art. 50 ust. 2 ustawy wynika, że usługi opiekuńcze, lub specjalistyczne usługi opiekuńcze mogą być przyznane również osobie, która wymaga pomocy innych osób, a rodzina, a także wspólnie niezamieszkujący małżonek, wstępni, zstępni nie mogą takiej pomocy zapewnić.
Konieczność wydania decyzji w przedmiocie przyznania usług opiekuńczych, a możliwość jej wydania różnicuje w zasadzie status rodzinny wnioskodawcy. Organ nie ma wyboru w sytuacji, gdy o usługi opiekuńcze ubiega się osoba, która faktycznie wymaga pomocy innych osób i jest osobą samotną, czyli zgodnie z art. 6 pkt 9 u.p.s. spełnia trzy przesłanki: samotnie gospodaruje, nie pozostaje w związku małżeńskim i nie posiada wstępnych, ani zstępnych. Natomiast usługi takie mogą być przyznane osobie wymagającej pomocy innych osób, a rodzina - a także wspólnie niezamieszkujący małżonek, wstępni, zstępni - takiej pomocy nie mogą zapewnić.