Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie: sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) sędzia WSA Jarosław Wichrowski Protokolant starszy sekretarz sądowy Krystyna Witt po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2017 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławcze z dnia [...] kwietnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie przyznania prawa do świadczenia wychowawczego oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...], działający z upoważnienia Prezydenta M. T. Kierownik Działu Świadczeń Wychowawczych, po rozpatrzeniu wniosku złożonego przez J. K. orzekł o odmowie przyznania prawa do świadczenia wychowawczego dla małoletniego A. K. na okres od dnia [...] r. do dnia [...] r.
Jako materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał art. 1 ust. 2 i 3, art. 2 pkt. 1, 2, 4, 5, 11, 14, 16, 19 i 20, art. 4, art. 5, art. 7 ust. 1, 2 i 3, art. 10, art. 13, art. 18, art. 27 ust. 3, art. 28, art. 48 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. 2016.195)- dalej przywoływanej jako ustawa o pomocy, oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.)
W uzasadnieniu decyzji organ zakwestionował dane wskazane przez J. K. zawarte we wniosku o przyznanie świadczenia wychowawczego, z których wynika, że w skład rodziny wnioskującego wchodzą następujące osoby: J. K. (wnioskodawca), A. W. (konkubina wnioskodawcy), K. K. (syn wnioskodawcy), A. K. (syn wnioskodawcy). Odnosząc te dane do rozstrzygnięcia zawartego w wyroku rozwodowym z dnia [...] r. w sprawie prowadzonej przez Sąd Okręgowy w T. w sprawie o sygnaturze akt I C 558/09 organ uznał, że brak jest podstaw do uznania K. K. za członka rodziny wnioskodawcy w rozumieniu ustawy, gdyż wprawdzie ww wyrokiem władza rodzicielska nad małoletnim przyznana została obojgu rodzicom, ale miejsce zamieszkania dziecka ustalono u matki. W związku z powyższym, w rozumieniu ustawy, pierwszym i jedynym dzieckiem w rodzinie J. K. jest syn A. K., zaś w złożonym wniosku z dnia [...] r. J. K. nie wnosił o ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko.
W odwołaniu od tej decyzji J. K. wskazał na wadliwe zakwalifikowanie syna A. K. jako pierwszego dziecka w rodzinie, co nie odpowiada stanowi faktycznemu, gdyż Sąd Okręgowy w T. w wyroku rozwodowym powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem K. . W ocenie odwołującego fakt ustalenia przez sąd miejsca zamieszkania K. K. u matki nie powinien dyskwalifikować przynależności małoletniego do rodziny ojca, który wykonuje władzę rodzicielską zarówno w formie materialnej, jak i poprzez sprawowanie opieki nad dzieckiem.
Decyzją z dnia [...]. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T orzekło o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu decyzji organ II instancji przywołał treść art. 2 pkt. 16, art. 4 ust. 2 i 3, art. 5 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, z których wynika, że jedynie wówczas dziecko zalicza się jednocześnie do członków rodzin obydwojga rodziców, gdy dziecko, zgodnie z orzeczeniem sądu, jest pod opieką naprzemienną obojga rodziców rozwiedzionych lub żyjących w separacji lub żyjących w rozłączeniu.
Zdaniem Kolegium organ I instancji prawidłowo ustalił, że w skład rodziny J. K., dla potrzeb ustalenia prawa do świadczenia wychowawczego nie wchodzi jego syn K. , jako dziecko niezamieszkujące ze stroną, gdyż samo utrzymywanie dziecka przez odwołującego nie jest wystarczającą przesłanką uznania, że sprawuje on opiekę naprzemienną z matką dziecka, a nadto J. K. nie przedłożył także żadnego porozumienia z matką małoletniego K. K. w zakresie wykonywania kontaktów rodzicielskich. Organ I instancji prawidłowo zatem odmówił przyznania świadczenia wychowawczego na syna A. , który w zaistniałej sytuacji musi być uznany jako pierwsze dziecko w rodzinie.