Organ nie znalazł podstaw do zastosowania art. 189f § 1 kpa z uwagi na fakt, że brak jest zasadności uznania, że waga naruszenia prawa zachowaniem strony postępowania jest znikoma. Skarżący w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej swoim zachowaniem bowiem stworzył bezpośredniego zagrożenia dla zdrowia i życia. Z uwagi na powyższe kara w wysokości 10 000 zł jest adekwatna do wagi naruszenia, sposobu naruszenia, okoliczności naruszenia oraz uwzględnia indywidualne i osobiste właściwości strony postępowania.
Odwołanie od ww. decyzji wniósł Skarżący, zarzucając jej naruszenie:
art. 7 w zw. z art. 77 § 1 w zw. z art. 80 kpa poprzez poczynienie istotnych w sprawie ustaleń wyłącznie w oparciu o bliżej nieokreśloną treść notatki urzędowej z [...] .04.2020 r. i wydanie decyzji bez dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, wobec niezebrania w sposób wyczerpujący materiału dowodowego w sprawie, pozwalającego na ustalenie, czy doszło do niezastosowania się przez niego do nakazu czasowego ograniczenia działalności, co w konsekwencji doprowadziło organ do wadliwego ustalenia stanu faktycznego sprawy;
art. 9 w zw. z art. 11 w zw. z art. 107 § 3 kpa poprzez wadliwe sporządzenie uzasadnienia faktycznego decyzji, w szczególności wobec lakonicznego określenia stanu faktycznego sprawy, oparcia decyzji wyłącznie o bliżej nieokreśloną treść notatki urzędowej, z którą strona postępowania nie miała możliwości się zapoznać;
art. 10 § 1 kpa poprzez naruszenie prawa czynnego udziału strony na skutek wadliwego zastosowania art. 10 § 2 kpa w sytuacji niewykazania przez organ spełnienia przesłanki niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia ludzkiego, co skutkowało bezpodstawnym uniemożliwieniem stronie wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów przed wydaniem decyzji;
art. 189b kpa w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji poprzez nałożenie kary pieniężnej w sytuacji nieokreślenia rzeczonej sankcji w sposób zupełny w ustawie, przy braku możliwości ograniczenia wolności i praw obywatela poprzez akt niższego rzędu niż ustawa;
art. 107 § 1 pkt 7 w zw. z art. 8 § 1 kpa poprzez błędne pouczenie strony o obowiązującym siedmiodniowym terminie zapłaty oraz niepełne pouczenie strony postępowania co do terminu wniesienia odwołania, na skutek niewskazania w treści uzasadnienia oraz pouczenia, że na czas stanu epidemii bieg terminów procesowych i sądowych w postępowaniach administracyjnych, a także bieg terminów przewidzianych w prawie administracyjnym nie rozpoczyna się.
Ponadto Skarżący wskazał, że pracownica przebywała w solarium ze względu na konieczność wykonania raportów z kasy fiskalnej oraz przetarcia kurzy i podlania kwiatów, a solarium było zamknięte dla klientów.
Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w B. decyzją z [...] czerwca 2020 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że [...] .04.2020 r. do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w C. została zgłoszona telefoniczna interwencja dotycząca przyjmowania klientów w Solarium przy ul. G. w C. W związku z powyższym ww. informację przekazano bezzwłocznie Komendzie Powiatowej Policji w C. z prośbą o weryfikację doniesienia. W dniu [...] .04.2020 r. funkcjonariusz Policji udał się pod wskazany adres i stwierdził, że solarium jest otwarte (w obiekcie nie było klientów). W obiekcie zastano pracownicę, która oświadczyła, że przyszła do pracy na polecenie pracodawcy. Ponadto dodała, że przyjmują klientów tylko na zapisy, na godziny, a po każdej osobie wszystko jest dezynfekowane ("Notatka urzędowa dot. naruszeń nakazów, zakazów lub ograniczeń związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19" z [...] .04.2020 r.).