Dnia 28 stycznia 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Włodarska Sędziowie: sędzia WSA Renata Owczarzak (spr.) sędzia WSA Leszek Tyliński Protokolant: asystent sędziego Maciej Hoffman po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 28 stycznia 2014 roku sprawy ze skargi [...] S.A. w K. na uchwałę Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowania odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki tej opłaty i stawki opłaty za pojemnik oddala skargę.
Przedmiotem skargi [...] Polska SA w [...] jest uchwała Nr XV/149/12 Rady Miejskiej w [...] z dnia 23 listopada 2012 r. w sprawie wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz ustalenia stawki tej opłaty i ustalenia stawki opłaty za pojemnik (Dziennik Urzędowy Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia 30.11.2012r., poz. 3033), ustalającej m.in. stawkę opłaty za opróżnienie jednego pojemnika odpadów komunalnych niesegregowanych (zmieszanych) - w przypadku odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne. Dla pojemnika o pojemności 240 l ustalono stawkę opłaty w wysokości 88 zł. Zdaniem skarżącej jest to kwota wygórowana (§ 2 ust. 1 pkt 2 uchwały).
Uchwałę podjęto na podstawie art. 6k ustawy z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 391 i 951) oraz art. 40 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm.).
Skarżąca wskazała, że w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa podano jedynie, że: "opierając się na ilości wytwarzanych odpadów oraz kosztach z tym związanych, Rada uchwaliła, iż metoda naliczenia opłaty stanowić będzie iloczyn liczby pojemników oraz stawki opłaty za opróżnienie jednego pojemnika. Ponadto w uchwale zostały określone niższe opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, jeżeli zbierane i odbierane są one w sposób selektywny. Zdaniem skarżącej uzasadnienie nie odpowiada na zarzucane naruszenie prawa. Uzasadnienie nie wykazuje czy zaskarżona uchwała spełnia kryteria ustawowe, nie objaśnia toku myślenia, nie umożliwia poddania zaskarżonej uchwały kontroli skarżącej ani kontroli sądowej.
Skarżąca podkreśliła, że uchwała nie uwzględnia podstawy ustalenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami (art. 6k ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach): stanowiącego, że rada gminy, określając stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, bierze pod uwagę:
1) liczbę mieszkańców zamieszkujących daną gminę;
2) ilość wytwarzanych na terenie gminy odpadów komunalnych;
3) koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, o których mowa w art. 6r ust. 2;
4) przypadki, w których właściciele nieruchomości wytwarzają odpady nieregularnie, w szczególności to, że na niektórych nieruchomościach odpady komunalne powstają sezonowo".
Rada gminy ustalając wysokość opłaty powinna wyjaśnić sposób ustalenia jej wysokości. Pomiędzy wysokością opłaty przyjętą przez radę gminy a wyżej wskazanymi kryteriami (w tym w szczególności kosztami funkcjonowania systemu) powinien zachodzić związek. Nie można przyjąć, że rada gminy może dowolnie ustalać wysokość opłaty, skoro opłata ta powinna znaleźć odzwierciedlenie w przedstawionych czynnikach (w tym w kalkulacji kosztów).
W tych okolicznościach skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały w całości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U z 2002 r., Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Zakres kontroli administracji publicznej sprawowanej przez sądy administracyjne obejmuje również orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej (art. 3 § 2 pkt 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: "P.p.s.a."). Zgodnie z art. 147 § 1 P.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 P.p.s.a., stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.