Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Włodarska ( spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Renata Owczarzak Asesor WSA Ewa Kruppik - Świetlicka Protokolant Ewa Czerwińska po rozpoznaniu w Wydziale II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na rozprawie w dniu 11 stycznia 2007r. sprawy ze skargi Agnieszki S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] 2006 r. nr [...] w przedmiocie zakazu prowadzenia stacji kontroli pojazdów i skreślenia z rejestru przedsiębiorców 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] 2006 roku nr [...], 2. stwierdza, ze zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Decyzją z dnia [...] 2006 r., nr [...] Prezydent Miasta T., działając na podstawie art. 83 b ust. 2 pkt 3 lit. c ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 z późno zm.), w związku z § 1 i § 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. U. Nr 227, poz. 2250 z późno zm.), po przeprowadzeniu postępowania w sprawie wpisania P.P.U.H. "D." Agnieszka S., R., do prowadzonego przez organ rejestru działalności regulowanej, jako przedsiębiorcę prowadzącego stację kontroli pojazdów Nr [...], orzekł o zakazie prowadzenia przez P.P.U.H. "D." Agnieszka S. stacji kontroli pojazdów i jednocześnie skreślił ww. przedsiębiorcę z rejestru działalności regulowanej jako prowadzącego stację kontroli pojazdów. W uzasadnieniu organ wskazał, iż wszczęcie postępowania w niniejszej sprawie nastąpiło na skutek otrzymania postanowienia Prokuratury Rejonowej T. z dnia [...] 2004 r. (sygn. akt [...]) o zastosowaniu wobec zatrudnionego na ww. stacji kontroli pojazdów diagnosty - Roberta R. środka zapobiegawczego w postaci zawieszenia w wykonywaniu zawodu diagnosty wobec podejrzenia o dokonanie przestępstwa z art. 271 § 1 Kodeksu karnego, polegającego na dopuszczeniu do ruchu drogowego pojazdów w stanie technicznym bezpośrednio zagrażającym bezpieczeństwu w ruchu drogowym. Przeprowadzone postępowanie oraz ustalenia zawarte w prawomocnym wyroku Sądu Rejonowego w T. z [...] 2005 r. (sygn. akt [...]) pozwoliły organowi administracji na stwierdzenie, iż zatrudniony w prowadzonej przez stronę stacji kontroli pojazdów diagnosta dokonał, w co najmniej sześciu dowodach rejestracyjnych pojazdów, wpisów o przeprowadzonych badaniach, mimo, że takich badań nie przeprowadził, co stanowi naruszenie przepisów § 1 i § 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach, gdyż diagnosta nie sprawdził czy pojazdy odpowiadają niezbędnym do dopuszczenia do ruchu warunkom technicznym i nie wykonał żadnych czynności kontrolnych, które był zobowiązany wykonać. Zdaniem organu to przedsiębiorca prowadzący stację kontroli pojazdów odpowiada za poprawność wykonywanych na niej badań technicznych pojazdów, a dopuszczenie do sytuacji, w której zatrudniony przez stronę diagnosta dokonywał wpisów o przeprowadzonych badaniach technicznych pojazdów bez faktycznego przeprowadzenia tych badań, stanowi rażące naruszenie warunków wykonywania działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów, wobec czego koniecznym stało się orzeczenie o zakazie prowadzenia przez stronę stacji kontroli pojazdów i o skreśleniu strony z rejestru działalności regulowanej.
Od powyższej decyzji odwołanie wniosła Agnieszka S., żądając jej uchylenia i zezwolenia na dalsze prowadzenie stacji kontroli pojazdów. Zdaniem odwołującej organ rozstrzygający sprawę w I instancji nie przeprowadził jakiegokolwiek postępowania i nie zgromadził żadnych dowodów, na podstawie których mógłby stwierdzić, że naruszono i to w sposób rażący, warunki wykonywania działalności w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów. Wskazała też, że wyrok skazujący jednego z pracowników za przestępstwo poświadczenia nieprawdy (art. 271 K.k) stwierdza jedynie fakt popełnienia przez niego przestępstwa, nie odnosząc się w jakikolwiek sposób do tego, czy w należyty sposób prowadzone było przedsiębiorstwo i czy w należyty sposób sprawowano nadzór nad jego funkcjonowaniem. W związku z powyższym odwołująca stwierdziła, że podstawą cofnięcia zezwolenia nie może być w żadnym razie wyrok skazujący jednego z pracowników za przestępstwo poświadczenia nieprawdy, ponieważ nie można karać pracodawcy za działania pracownika, któremu powierzono określone zadania. Ponadto strona podniosła, iż naruszenie prawa w stopniu rażącym, skutkujące wydaniem decyzji o zakazie prowadzenia działalności byłoby możliwe, gdyby przestępny proceder trwał długi okres czasu np. kilka miesięcy i był udziałem co najmniej kilku pracowników.