Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Grażyna Malinowska - Wasik Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Protokolant Justyna Straka po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 30 stycznia 2008r. sprawy ze skargi B. S. M. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zaświadczenia o samodzielności lokalu mieszkalnego oddala skargę.
Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] działający z upoważnienia Prezydenta Miasta [...] - Zastępca Dyrektora Wydziału Administracji Budowlanej Urzędu Miasta [...], na podstawie art. 219 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1075 z późn. zm.), ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku [...] Spółdzielni Mieszkaniowej z dnia [...] r., odmówił wydania zaświadczenia o samodzielności lokalu mieszkalnego nr [...] w budynku mieszkalnym przy ul. [...] w B. Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie orzekający organ wskazał, iż z załączonej do wniosku inwentaryzacji budowlanej lokalu wynika, że przedmiotowy lokal stanowi jeden pokój, który posiada bezpośrednie wejście z klatki schodowej i nie ma żadnej komunikacji wewnętrznej z pozostałymi pomieszczeniami (w.c. oraz kuchnią na klatce schodowej) tego lokalu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie [...] Spółdzielnia Mieszkaniowa wyraziła swoje niezadowolenie z treści zawartego w nim rozstrzygnięcia i wniosła o jego zmianę. Zdaniem strony skarżącej odmowa wydania zaświadczenia o samodzielności przedmiotowego lokalu stanowi naruszenie ustawy o własności lokali, a w szczególności jej art. 2 ust. 4, zgodnie z którym do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal. W konsekwencji zarzucono organowi zawężającą Interpretację powołanego przepisu, bowiem - jak stwierdzono, fakt, iż lokal składa się z dwóch odrębnych części nie połączonych bezpośrednio - nie może stanowić podstawy do odmowy wydania zaświadczenia.
Wojewoda [...] po rozpatrzeniu zażalenia, postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Zdaniem organu odwoławczego brak jest podstaw do stwierdzenia, by zaskarżone postanowienie naruszało prawo, ponieważ ustalony stan faktyczny sprawy wyklucza możliwość uznania lokalu mieszkalnego nr [...] w budynku mieszkalnym przy ul. [...] w B. jako lokalu odrębnego. W szczególności zwrócono uwagę, że warunki określone we właściwych przepisach ustawy o własności lokali, w ocenie organu odwoławczego nie zostały spełnione, bowiem całości takiej nie tworzy przedmiotowy lokal, którego pomieszczenia znajdują się na różnych poziomach, do których dojście możliwe jest jedynie poprzez pomieszczenie (klatka schodowa), z którego korzystają inni lokatorzy. Na poparcie zajętego stanowiska przywołano również treść istniejącego dorobku orzeczniczego sądów administracyjnych wskazując m.in. na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 sierpnia 1996 r. (sygn. akt II SA/Gd 1968/95), w którym stwierdzono, że w przypadku gdy poszczególne izby należące do różnych najemców połączone były wspólnym korytarzem, który stanowił jedyną drogę komunikacyjną - nie zostały spełnione warunki określone w art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali do wydania zaświadczenia o samodzielności tych lokali mieszkalnych.