Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Wichrowski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędzia WSA Małgorzata Włodarska Protokolant Magdalena Gadecka-Kauczor po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 grudnia 2012r. sprawy ze skargi G.R. i R.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2012r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] kwietnia 2012r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz G.R. i R.R. solidarnie kwotę 500 (pięćset) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r., znak [...] Wójt Gminy Z. na podstawie art. 59 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm., dalej u.p.z.p.), Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1588) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej k.p.a.) odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego we wskazanym miejscu, na działce nr [...], w miejscowości K., obręb K., gm. Z.
W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ wskazał, że planowana inwestycja jest sprzeczna z rozporządzeniem nr 24/2006 Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie B. Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Kuj.-Pom. Nr 34 poz. 541) i w związku z tym nie ona spełnia wymogów art. 61 ust. 5 u.p.z.p. Zgodnie z § 4 pkt 7 cyt. rozporządzenia Wojewody nr 24/2006 na terenie B. Parku Krajobrazowego obowiązuje zakaz budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej. Powyższy zakaz wynika z delegacji ustawowej i jest powtórzeniem zakazu przewidzianego w art. 24 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm.). Planowana budowa budynku mieszkalnego nie zalicza się do w/w wyjątków, a jego odległość od usytuowanego na działce zbiornika wodnego wynosi ok. 45 m. Opierając się na odpowiedzi podsekretarza stanu działającego z upoważnienia Ministra Środowiska na interpelację posła A. K. w sprawie jednolitej wykładni pojęcia "zbiorniki wodne" należy uznać, że w/w zakaz ma zastosowanie w przedmiotowej sprawie. W opinii podsekretarza stanu w Ministerstwie Środowiska pod pojęciem "inne zbiorniki wodne" należy rozumieć inne niż rzeki i jeziora zbiorniki wodne, zarówno naturalne jak i sztuczne, powstałe zarówno na wodach płynących, jak również istniejące w zagłębieniach terenu, czyli wszystkie mające linię brzegu - bez względu na ich funkcję, pochodzenie, wielkość i kwalifikację prawną. Za wskazanym sposobem rozumienia przedmiotowego pojęcia przemawiają reguły wykładni językowo-logicznej: tam gdzie rozróżnień nie wprowadza sam prawodawca, tam nie wolno ich wprowadzać interpretatorowi. Takie samo stanowisko zajął Dyrektor Departamentu Środowiska Urzędu Marszałkowskiego w T. w piśmie z dnia [...].03.2012 r.
W odwołaniu od powyższej decyzji G. i R. R. zarzucili jej naruszenie art. 64 ust. 3 Konstytucji RP w związku z art. 61 ust 1 pkt 5 u.p.z.p. poprzez przyjęcie, że Wojewoda Kujawsko-Pomorski posiada uprawnienia do wprowadzenia ograniczeń w zagospodarowaniu terenów należących do obywateli RP oraz art. 8 w zw. z art. 107 § 3 k.p.a. w zw. z art. 2 Konstytucji RP poprzez logiczne nie wyjaśnienie, dlaczego zdaniem organu każdy zbiornik wodny może wprowadzić ograniczenia w zagospodarowaniu terenu, poprzez nie dokonanie oceny w zakresie ochrony prawa własności, która chroniona jest przez Konstytucję RP. Brak jest jakiejkolwiek oceny, czy planowana inwestycja może nawet w najmniejszym stopniu wpłynąć negatywnie na niewielki odwadniający zbiornik wodny i dlatego istnieje potrzeba jego ochrony.