Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Owczarzak Sędziowie: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski Sędzia WSA Anna Klotz (spr.) Protokolant Elżbieta Brandt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 października 2011 r. sprawy ze skargi A. F. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia należności z tytułu wypłaconych zaliczek alimentacyjnych oddala skargę.
Decyzją z dnia 17 maja 2011 r., nr [...], Prezydent Miasta B., na podstawie art. 2 ust. 9, art. 28 ust. 1, art. 25, art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t. j.: Dz. U. z 2009 r., Nr 1, poz. 7 ze zm.; zwanej dalej "ustawą o pomocy osobom uprawnionym do alimentów") oraz § 9 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 lipca 2008 r. sprawie sposobu i trybu postępowania, sposobu ustalania dochodu oraz wzorów wniosku, zaświadczeń i oświadczeń o ustalenie prawa do świadczeń z funduszu alimentacyjnego (Dz. U. z 2008 r., Nr 136, poz. 855), odmówił wnioskodawcy - A. F. S. - umorzenia należności w wysokości 4284,00 zł z tytułu zaliczek alimentacyjnych wypłaconych wierzycielce L. F. S. w okresie od dnia 1 września 2005 r. do dnia 31 sierpnia 2007 r. dla L. F. S.
W uzasadnieniu w/w rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że pismem z dnia 27 lutego 2011 r. A. F. S. skierował do Prezydenta Miasta B. wniosek o umorzenie należności z tytułu zaliczki alimentacyjnej w kwocie 4284,00 zł (należność główna 4080,00 zł powiększona o 5%, tj. 204,00 zł), wypłaconej dla córki L. F. S. na podstawie przepisów ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. z 2005 r., Nr 86, poz. 732 ze zm.; zwanej dalej w skrócie "Ual") w okresie zasiłkowym od 1 września 2005 r. do 31 sierpnia 2006 r. oraz od 1 września 2006 r. do 31 sierpnia 2007 r. Prawo do zaliczki alimentacyjnej zostało ustalone na podstawie dokumentacji przekazanej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w B. oraz na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 28 czerwca 2002 r. (sygn. akt [...]) zobowiązującego A. F. S. do płacenia renty alimentacyjnej na rzecz L. F. S. w wysokości 350,00 zł miesięcznie. Ponadto Prezydent podał, iż z zebranej w toku postępowania wyjaśniającego dokumentacji wynika, że wnioskodawca mieszka obecnie na terytorium Hiszpanii, gdzie prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Jego źródłem utrzymania jest renta przyznana z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych pomniejszona o zajęcia komornicze w wysokości 271,65 zł, a także pomoc ekonomiczna w wysokości 1677,97 zł (423,70 euro) oraz pomoc dodatkowa w wysokości 139,83 zł (35,31 euro), wypłacane przez Urząd Miasta w T. Udokumentowane koszty związane z zamieszkaniem wynoszą 990,07 zł (250 euro) miesięcznie.
Wskazując na powyższy stan faktyczny organ wyjaśnił, iż zgodnie z przepisami art. 30 ust. 1 w zw. z art. 28 ust. 1 pkt 1, 2, 4 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, które określają przesłanki umorzenia należności powstałych z tytułu zaliczek alimentacyjnych przyznanych na podstawie Ual, koniecznym i jedynym warunkiem umorzenia należności z tytułu wypłaconej zaliczki alimentacyjnej jest skuteczność egzekucji wobec dłużnika alimentacyjnego w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów. Tymczasem w przypadku wnioskodawcy skuteczność egzekucji należności alimentacyjnych nie nastąpiła w pełnej miesięcznej wysokości. Z zaświadczenia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w B. z dnia 25 marca 2011 r. o dokonanych wpłatach wynika, że egzekucja alimentów z przyznanego przez ZUS świadczenia rentowego to kwota od 176,07 zł do 234,44 zł miesięcznie w okresie od kwietnia 2004 r. do marca 2011 r. Miesięczne potrącenia kwot alimentów są niższe niż zasądzona wysokość renty alimentacyjnej, tj. 350 zł. Powyższe wskazuje, iż brak jest podstaw prawnych do całkowitego umorzenia zobowiązań strony z tytułu zaliczki alimentacyjnej wypłaconej dla uprawnionej L. F. S. Podkreślono ponadto, że kategoryczne sformułowanie art. 30 ust. 1 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów nie pozostawia wątpliwości, iż nawet bardzo trudna sytuacja materialna dłużnika alimentacyjnego nie stanowi ani samodzielnej, ani dodatkowej przesłanki umorzenia należności powstałych z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego.