A. F. S. odwołał się od decyzji organu I instancji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B.
Odwołujący się podniósł, iż sytuacja materialna nie pozwala mu na spłatę zadłużenia. Wskazał, że od 1 marca 2011 r. otrzymuje rentę inwalidzką z Polski w wysokości 565,40 zł, z której komornik sądowy zabiera 234,44 zł. Do dyspozycji pozostaje mu kwota 330,96 zł, tj. około 83 euro, oraz pomoc w wysokości 459,01 euro miesięcznie, którą otrzymuje w Hiszpanii. Mieszka w jednym, małym pokoju, za który płaci miesięczny czynsz w wysokości 200 euro, zaś z energię elektryczną, gaz i wodę płaci 50 euro miesięcznie. Wnioskodawca zaznaczył również, że od dnia 1 stycznia 2012 r. jego sytuacja materialna jeszcze się pogorszy, gdyż pomoc otrzymywana w Hiszpanii przewidziana jest tylko do końca 2011 r. Podkreślił ponadto, iż nie ma realnej perspektywy poprawy sytuacji życiowej, albowiem z uwagi na zdiagnozowaną u niego chorobę Ménière'a i wysokie bezrobocie w Hiszpanii nie jest w stanie znaleźć pracy. Nie ma także w Hiszpanii żadnej rodziny ani bliskich znajomych, do których mógłby się zwrócić o pomoc.
Decyzją z dnia 7 lipca 2011 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., na podstawie art. 43 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów w zw. z art. 16 i art. 2 pkt 2 Ual oraz art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.; zwanej dalej w skrócie "k.p.a."), po rozpatrzeniu odwołania A. F. S. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję Prezydenta Miasta B.
W uzasadnieniu w/w decyzji organ odwoławczy wskazał, iż w rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajduje przepis art. 16 Ual, co wynika z przepisów art. 43 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, zgodnie z którymi egzekucję należności z tytułu wypłaconych zaliczek alimentacyjnych prowadzi się w dalszym ciągu aż do ich zaspokojenia na podstawie dotychczasowych przepisów; wniosek o umorzenie lub zawieszenie egzekucji wymaga zgody organu właściwego wierzyciela. Błędnie zatem organ I instancji oparł swoją decyzję na przepisach art. 30 ust. 1 w zw. z art. 28 ust. 1 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów.
Kolegium wyjaśniło, że zgodnie z art. 16 Ual organ właściwy wierzyciela może umorzyć należności dłużnika alimentacyjnego z tytułu wypłaconych zaliczek, a także wierzyciela z tytułu nienależnie pobranej zaliczki, uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną tych osób. Decyzja w przedmiocie umorzenia ma więc charakter uznaniowy, a przy jej wydawaniu organ winien brać się pod uwagę sytuację dochodową zobowiązanego i sytuację rodziny tej osoby. Należy jednak mieć na uwadze, że wszelkiego rodzaju zwolnienia z obowiązku alimentacyjnego (lub świadczeń z nim związanych) mają charakter wyjątkowy i jako takie zgodnie z ogólnymi regułami interpretacyjnymi powinny być interpretowane w sposób ścisły, a nie rozszerzający. W związku z tym umorzenie na podstawie art. 16 Ual powinno mieć miejsce tylko wówczas, gdy sytuacja dochodowa zobowiązanego lub jego rodziny nie pozwala mu na wywiązanie się z ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego. Stan taki powinien być jednak efektem czynników obiektywnych, na które zobowiązany nie ma wpływu, gdyż tylko takie przesłanki mogą uzasadniać umorzenie jakichkolwiek zaliczek alimentacyjnych.