Odnosząc się do oceny decyzji organu odwoławczego, zdaniem Sądu, kwestionowana decyzja prawa nie narusza. Zwrócić należy uwagę, że organ I instancji w żaden sposób nie odniósł się do treści pisma Spółdzielni z dnia 27.07.2009r. i nie wyjaśnił: czy istnieją metody pozwalające odróżnić zawodową ekspozycję na alergen od uczuleń powstałych przy kontakcie z biżuterią (Spółdzielnia wskazywała na badanie zawartości niklu w paznokciach, bez którego przeprowadzenia nie można odróżnić przyczyn alergii); co jest dokładnie alergenem w przypadku Pani G. (wyłącznie siarczan niklawy, który nie występuje w Spółdzielni czy również nikiel w postaci metalicznej?); czy w konkretnych warunkach pracy Pani G. kontakty ze stalą kwasoodporną wywołałyby alergię bez innych czynników (sztucznej biżuterii, wchłaniania niklu wraz z pokarmem). Organ I instancji w żaden też sposób nie wskazał, czemu te kwestie są jego zdaniem nieistotne i można odstąpić od ich wyjaśnienia. Organ I instancji przed wydaniem zaskarżonej decyzji nie poinformował Spółdzielni o zakończeniu postępowania dowodowego, ani nie umożliwił odniesienia się do przeprowadzonych dowodów czy też złożenia wyjaśnień lub wniosków, przez co naruszył prawo do czynnego udziału w postępowaniu. Zarzut naruszenia art. 10 § 1 k.p.a jest o tyle istotny, iż przed wydaniem decyzji w sprawie do organu I instancji wpłynęła opinia Instytutu Medycyny Pracy Ł., której Spółdzielnia nie zna, i która, jak się wydaje, przesądziła o stwierdzeniu przez organ I instancji u Skarżącej choroby zawodowej. Decyzja organu I instancji jest też uboga w argumentację. O ile bowiem organ bardzo obszernie opisał przebieg postępowania, o tyle wywód co do zasadności uznania choroby zawodowej u Skarżącej jest lakoniczny. Biorąc pod uwagę, że w aktach administracyjnych są sprzeczne względem siebie opinie jednostek orzeczniczych organ I instancji powinien wyjaśnić dlaczego uznał, jak się wydaję, za przekonującą ostatnią opinię z 2 listopada 2009 r. Zarzut braku właściwego uzasadnienia decyzji organu I instancji jest tym bardziej zasadny, że Spółdzielnia kwestionuje okoliczność kontaktu Skarżącej z siarczanem niklawy i innymi alergenami (strona druga odwołania z 14.12.2009 r.). W uzasadnieniu decyzji organu I instancji nie ma ustaleń organu w tej mierze. Skoro postępowanie administracyjne wymaga przeprowadzenia wyjaśnień w znacznej części, to organ odwoławczy zasadnie wydał decyzję kasacyjną na podstawie art. 138 § 2 k.p.a.
Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) a w zakresie wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżącej wykonane na zasadzie prawa pomocy, na podstawie art. 200 powyższej ustawy, orzekł jak w sentencji wyroku.