Kluczowe w postępowaniu wyjaśniającym toczącym się na podstawie k.p.a. jest przeprowadzenie nie każdego (jakiegokolwiek) dowodu, ale takiego, który dotyczy okoliczności istotnych w sprawie, mających wpływ na treść rozstrzygnięcia. Nie ilość zatem zebranych dowodów decyduje o prawidłowości przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego, ale znaczenie dowodów dla rozstrzygnięcia sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 lutego 2014 r. sprawy ze skargi A. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia diagnoście uprawnień do wykonywania badań technicznych pojazdów oddala skargę
Decyzją z dnia [...] września 2013 r. znak [...], wydaną z upoważnienia Starosty B. przez Naczelnika Wydziału Komunikacji i Transportu Starostwa Powiatowego w B. P., cofnięto A. F. uprawnienia diagnosty (nr [...]) wydane przez Starostę B. w dniu [...] maja 2003 r. na wykonywanie badań technicznych pojazdów oraz skreślono A. F. z ewidencji diagnostów. W podstawie prawnej decyzji wskazano art. 84 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 z późn. zm.).
Organ I instancji ustalił, że prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w B. P. II Wydział Karny z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie II K [...] A. F. został skazany za to, że wykonując obowiązki diagnosty w Stacji Kontroli Pojazdów C. s.c. i pełniąc tym samym funkcję publiczną oraz będąc uprawnionym do wystawiania dokumentów, w zakresie dotyczącym siedmiu pojazdów poświadczył nieprawdę w elektronicznym rejestrze badań technicznych pojazdów oraz w ich dowodach rejestracyjnych, przy czym w niektórych przypadkach działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla swego pracodawcy. Powyższy wyrok wpłynął do Starostwa w dniu 5 lipca 2013 r. W dniu 21 sierpnia 2013 r. Starosta wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie cofnięcia A. F. uprawnień diagnosty. W oparciu o wyrok organ ustalił, że postępowanie diagnosty uprawnia do zastosowania przepisu art. 84 ust. 3 prawa o ruchu drogowym.
Odwołanie od powyższej decyzji złożył A. F. zarzucając naruszenie przepisów procesowych tj. art. 7, 77 § 1 i 4 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie istotnych okoliczności sprawy, a w szczególności odstąpienie od przeprowadzenia dowodów: z zeznań właścicieli pojazdów, których dokumentów miało dotyczyć poświadczenie nieprawdy; z całości akt Sądu Rejonowego w B. P. w sprawie II K [...] celem stwierdzenia, jaki był stan techniczny pojazdów, w szczególności czy zagrażał bezpieczeństwu ruchu; odstąpienie od poinformowania strony o pozyskaniu przez organ treści wyroku w sprawie II K [...]. Wniósł o przeprowadzenie dowodów z zeznań wyżej wymienionych właścicieli pojazdów, dopuszczenie dowodu z całości akt sprawy II K [...]. Uzasadniając odwołanie wskazał, że brak jest w k.p.a. przepisu regulującego wpływ prawomocnego, skazującego wyroku karnego na sposób ustalania stanu faktycznego przez organ administracyjny. Jak wywiódł, związanie sądu administracyjnego wyrokiem karnym skazującym dotyczy tylko faktu popełnienia przestępstwa, natomiast w postępowaniu administracyjnym należy dokonywać samodzielnych ustaleń faktycznych. W jego ocenie organ powinien samodzielnie ustalić, odnośnie wszystkich przypadków poświadczeń nieprawdy wskazanych w wyroku, czy stan techniczny pojazdów rzeczywiście był nienależyty i nie dawał możliwości pozytywnej weryfikacji podczas badań. Należało również, zdaniem odwołującego się, ocenić stopień naruszenia prawa przez diagnostę.
Decyzją z dnia [...] października 2013 r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy. Kolegium ustaliło, bazując na materiale dowodowym zgromadzonym w I instancji, że prawomocny wyrok skazujący A. F. stanowi bezsporny dowód dokonania przez niego jako diagnostę niezgodnych ze stanem faktycznym wpisów w dowodach rejestracyjnych pojazdów i w systemie elektronicznym badań diagnostycznych (fałsz intelektualny). Wyczerpuje to, w ocenie organu, przesłankę obligatoryjnego cofnięcia diagnoście uprawnień do wykonywania zawodu wymienioną w art. 84 ust. 3 pkt 2 prawa o ruchu drogowym. Zdaniem Kolegium, wskazany przepis został sformułowany w sposób kategoryczny, niedający organowi możliwości zastosowania instytucji uznania administracyjnego, a tym samym nieuprawniający do oceny szkodliwości czy zawinienia osoby, która dopuściła się naruszenia obowiązujących norm postępowania. W ocenie Kolegium okoliczności faktyczne potwierdzone w sprawie prawomocnym wyrokiem należy uznać za udowodnione bez konieczności prowadzenia uzupełniającego czy ponownego postępowania dowodowego. Zasadne było więc oddalenie wniosków dowodowych (jak wskazało SKO, nastąpiło to postanowieniem z dnia [...] października 2013 r. nr [...]).