Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.),, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi P. L. sp. z o.o. w W. na czynność Prezydenta Miasta B. z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu części kwoty z tytułu opłaty za wydanie karty pojazdu 1. stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności oraz stwierdza, że skarżącemu P. L. sp. z o.o. w W. przysługuje uprawnienie do zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu o numerze rejestracyjnym [...] w kwocie 425 (czterysta dwadzieścia pięć) złotych; 2. zasądza od Prezydenta Miasta B. na rzecz skarżącego P. L. sp. z o.o. w W. kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.
Skarżąca P. sp. z o.o. w W.(dalej jako skarżąca) uiściła na rzecz Urzędu Miejskiego w B. w dniu [...] marca 2005 r. kwotę 500 zł tytułem opłaty za wydanie karty pojazdu dla pojazdu marki D. zarejestrowanego pod numerem [...]. Obowiązek uiszczenia ww. opłaty za wydanie karty pojazdu wynikał z treści § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu.
W dniu [...] czerwca 2014 r. wpłynął do Urzędu Miejskiego w B. wniosek skarżącej o zwrot nadpłaconej kwoty za wydanie wyżej opisanej karty pojazdu. W uzasadnieniu wniosku podane zostało, że wyrokiem z dnia 17 stycznia 2006 r., U 6/04 TK orzekł, że § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu jest niezgodny z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP. Nawiązując do treści uzasadnienia wyroku Trybunału i treści orzeczeń sądów administracyjnych, skarżąca wskazała, że rozporządzenie ustaliło opłatę w wysokości przewyższającej faktyczne koszty wytworzenia karty pojazdu, wprowadzając daninę publiczną aktem podustawowym, co uzasadnia żądanie zwrotu nadpłaconej części tej opłaty ponad rzeczywiste koszty wytworzenia karty pojazdu.
Postanowienie Prezydenta Miasta B. z dnia [...] lipca 2014 r. o zwrocie wniosku z informacją, że właściwym do stwierdzenia uprawnienia właściciela pojazdu do zwrotu nadpłaconej części opłaty za wydanie karty pojazdu jest sąd powszechny, zostało uchylone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2014 r. z przekazaniem sprawy do ponownego rozpatrzenia Prezydentowi Miasta B.
W piśmie z dnia [...] października 2014 r. (nr [...]) Prezydent Miasta B. odmówił zwrotu żądanej kwoty nadpłaty stwierdzając, że została ona pobrana na podstawie przepisów prawa obowiązujących w dacie pobierania opłaty. Mimo, że TK uznał przepis rozporządzenia, na podstawie którego pobrano opłatę, za niekonstytucyjny i sprzeczny z ustawą - Prawo o ruchu drogowym a nowe rozporządzenie Ministra Transportu i Budownictwa wydane w 2006 r. obniżyło wysokość opłaty za kartę pojazdu do kwoty 75 zł, to nowy przepis dotyczy tylko pojazdów zarejestrowanych po dniu 14 kwietnia 2006 r. Wyrok TK nie burzy porządku prawnego ustanowionego rozporządzeniem z 2003 r. w czasie, gdy zachowywało ono moc obowiązującą. Moc orzeczeń TK rozciąga się tylko na przyszłość, a nie na stany faktyczne powstałe przed dniem ogłoszenia wyroku TK lub przed innym wyznaczonym przez TK terminem utraty mocy obowiązującej aktu normatywnego. Organ poinformował stronę, że jego stanowisko jest czynnością, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, która podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego po uprzednim wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa. Odpowiedź organu doręczona została stronie w dniu [...] października 2014 r.