Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.), sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant Elżbieta Stasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2005 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] stycznia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę, -
Wnioskiem z dnia 09.11.2004 r. zmienionym następnie w dniu 24.11.2004 r. (k. 29 akt adm.) J. M. wystąpił o przyznanie mu zasiłku okresowego od dnia 4 listopada 2004 r. Decyzją z dnia [...].12.2004 r. wydaną z upoważnienia Burmistrza Z. organ przyznał wnioskodawcy zasiłek okresowy w wysokości 65,09 zł miesięcznie na miesiące listopad i grudzień 2004 r. W wyniku częściowego uwzględnienia odwołania J. M. wniesionego od tej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., decyzją z [...] stycznia 2005 r. uchyliło w całości zaskarżoną decyzję i przyznało wnioskodawcy zasiłek okresowy na listopad i grudzień 2004 r. w wysokości 73,94 zł miesięcznie. Organ odwoławczy za uzasadniony uznał zarzut dotyczący doliczenia do dochodu strony kwoty 44,29 zł miesięcznie jako ryczałtu na zakup opału, którego skarżący jeszcze nie otrzymał. Spowodowało to odpowiednie obniżenie wysokości miesięcznego dochodu strony i wzrost przyznanego świadczenia, stanowiącego 20 % różnicy pomiędzy ustawowym kryterium dochodowym osoby samotnie prowadzącej gospodarstwo domowe a dochodem tej osoby. Przyznanie przedmiotowego świadczenia w tej wysokości organ oparł na brzmieniu art. 147 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12.03.2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. nr 64, poz. 593) i uzasadnił brakiem własnych wystarczających środków na ten cel. Organ odwoławczy uznał też za nieuzasadnione pozostałe zarzuty podniesione w odwołaniu, w szczególności dotyczące naruszenia przepisów prawa materialnego i proceduralnego.
Wymienioną decyzję SKO w Ł. J. M. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. Zarzucił jej naruszenie przepisów art. 3, 15, 16, 38 ust. 3, 39 ust. 1 i 106 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej. Skarżący podniósł, iż wysokość przyznanego świadczenia nie zaspokaja jego podstawowych potrzeb życiowych i została ustalona w dowolny sposób. W ten sposób organ dopuścił się dyskryminacji i niehumanitarnego traktowania strony i naruszył jej słuszny interes. W skardze podniesiono też zarzut naruszenia przepisów art. 6-11 kpa oraz art. 2, 7, 8, 32, 37, 50 i 51 Konstytucji R.P. Skarżący podniósł też, iż decyzja nie wskazuje kryteriów, którymi kierował się organ ustalając wysokość świadczenia i wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.
W odpowiedzi na tę skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o jej oddalenie.
Na rozprawie sądowej skarżący zarzucił nadto nieważność postępowania podnosząc, iż zasiłek okresowy był już przedmiotem postępowania rozpoznanego inną, wcześniejszą decyzją, która została zaskarżona w sprawie sygn. [...] Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zarzut nieważności postępowania z powodu rzekomego naruszenia przepisu art. 156 § 1 pkt 3 kpa jest oczywiście nieuzasadniony. Decyzja Burmistrza Z. przyznająca skarżącemu zasiłek okresowy na miesiące listopad i grudzień 2004 r. zapadła w dniu [...].12.2004 r. W toku postępowania administracyjnego zakończonego jej wydaniem skarżący wszczął inne postępowanie o przyznanie mu zasiłku okresowego na miesiące od czerwca do grudnia 2004 r. Zakończyło się ono wydaniem decyzji odmownej z dnia [...].12.2004 r., bowiem organ stwierdził, iż żądane świadczenie zostało skarżącemu przyznane, między innymi decyzja z [...].12.2004 r. będącą przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie. Skarga J. M. na decyzję odmowną z dnia [...].12.2004 r. została oddalona wyrokiem WSA w Białymstoku z dnia [...].042005 r., wydanym w sprawie [...]. Tak więc - wbrew twierdzeniom strony - zaskarżona decyzja z dnia [...].01.2005 r. utrzymująca w mocy decyzję z [...].12.2004 r. nie jest drugą decyzją rozstrzygającą rozpoznane już żądanie przyznanie zasiłku celowego na listopad i grudzień 2004 r., lecz pierwszą decyzją rozstrzygającą te żądanie. Druga odmowna decyzja, dotycząca przyznania zasiłku w wyższej wysokości zapadła później i była przedmiotem kontroli sądowej w sprawie [...].
Nie są również uzasadnione pozostałe zarzuty skargi. Podnosząc zarzuty naruszenia szeregu przepisów Konstytucji R.P., prawa materialnego i procesowego skarżący w ogóle ich nie uzasadnił a sąd nie stwierdził zaistnienia tych naruszeń. Decyzja uzasadnia przyznanie świadczenie w najniższej, dopuszczalnej wysokości i - wbrew skardze - wskazuje kryteria, jakimi kierował się organ przyznając świadczenie w wysokości określonej przepisem art. 147 ust. 1 pkt 1 ustawy z 12.03.2004 r. o pomocy społecznej. Organ I instancji rozważał bowiem możliwość przyznania żądanego świadczenia w wysokości uzasadnionej zarówno potrzebami skarżącego jak i sytuacją finansową i płatnymi możliwościami Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. i przyznał żądane świadczenie na poziomie uwzględniającym te warunki. Należy stwierdzić, że państwo ma obowiązek udzielania osobom znajdującym się w trudnej sytuacji, bez własnej winy, pomocy społecznej, lecz jej formy, zakres i warunki świadczenia określa powołana wyżej ustawa o pomocy społecznej. Zaskarżona decyzja nie narusza ani tej ustawy, ani innych wskazanych skargą przepisów.
Dlatego na podstawie art. 151 ustawy z 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270) orzeczono jak w sentencji.