I. w sytuacji gdy strona ubiegając się o pomoc społeczną nie konkretyzuje - jak skarżący - swoich potrzeb, wnosząc ogólnie o przyznanie pomocy zgodnie z art. 36 ustawy o pomocy społecznej, organ ma pełne prawo własnej oceny sytuacji życiowej strony i przyznani jej takich form pomocy, które wydają się najbardziej racjonalne w danej chwili, II. wynikająca z treści art. 106 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej zasada przyznawania i wypłaty świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej za okres miesiąca kalendarzowego nie tylko pozwala organowi ale obliguje organ do "kumulowania" wniosków strony o takie same świadczenia, złożonych w ciągu jednego miesiąca i do ich łącznego rozpatrywania
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Ireneusz Henryk Darmochwał, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Protokolant Elżbieta Stasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi K.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] lutego 2005 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę, -
Decyzją z dnia [...] stycznia 2005r. (Nr [...]) Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z., po rozpoznaniu wniosków skarżącego K.M. z dnia [...] stycznia 2005r. i [...] stycznia 2005r. o przyznanie mu zasiłku zgodnie z art. 36 ustawy o pomocy społecznej, orzekł o przyznaniu skarżącemu pomocy w formie zasiłku celowego na częściowe pokrycie wydatków za żywność, odzież, leki i środki żywności w kwocie 110 złotych. Z akt administracyjnych wynika, że drugą decyzją wydaną [...] stycznia 2005r. (Nr [...]) przyznany został skarżącemu zasiłek okresowy od stycznia do kwietnia 2005r. w kwocie po 97,63 złotych miesięcznie oraz orzeczono o odmowie pozostałych form pomocy należących do właściwości gminy. W uzasadnieniu decyzji dotyczącej zasiłku celowego organ powołał się na następujące ustalenia. K.M. ma 41 lat, mieszka w jednorodzinnym domu, którego jest współwłaścicielem w 1/2. Prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Jest zarejestrowany jako bezrobotny bez prawa do zasiłku od 13.10.2003r. Jego dochód z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku tj. z grudnia 2004r. wyniósł 200,66 złotych a na tę sumę złożyły się: dochód z gospodarstwa rolnego w wysokości 91, 28 złotych, ryczałt w wysokości 44,29 złotych za brak centralnego ogrzewania i ciepłej wody za okres od 1.X.2004r. do 31.03.2005r.oraz zasiłek okresowy za grudzień 2004r. wynoszący 65,09 złotych. W związku z tym, że skarżący odmówił sprecyzowania swoich potrzeb, organ przychylił się do planu pomocy zaproponowanego przez pracownika socjalnego.
Organ przytoczył treść art. 39 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej dotyczącego przesłanek przyznania zasiłku celowego i stwierdził, że skarżący te przesłanki spełnia jako bezrobotny o dochodzie nie przekraczającym ustawowego kryterium dochodowego. Następnie organ wskazał, że przyznanie pomocy społecznej winno się mieścić w możliwościach finansowych gminy i wskazał, jaką kwotę przewidziano w projekcie budżetu 2005r. Gminy Z. jako wydatki na zasiłki celowe i jak ją rozdysponowano na poszczególne miesiące 2005r. Do [...] stycznia 2005r. wpłynęło do organu 311 wniosków o udzielenie pomocy społecznej w formie zasiłku celowego, na które łącznie na styczeń 2005r. przewidziano 18.000 złotych. Biorąc powyższe pod uwagę organ uznał, że przyznanie skarżącemu zasiłku celowego w wysokości 110 złotych jest adekwatne do sytuacji materialnej skarżącego i możliwości finansowych ośrodka.
W odwołaniu od tej decyzji skarżący zakwestionował wyliczenie przez organ jego dochodu, do którego jego zdaniem niezasadnie doliczono zasiłek okresowy oraz zarzucił brak wskazania kryteriów, którymi się organ kierował orzekając o zasiłku. Zdaniem strony decyzja naruszyła art. 106 ust. 3 i 39 ustawy o pomocy społecznej a wypłata zasiłku celowego z opóźnieniem powoduje bezcelowość pomocy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. po rozpoznaniu powyższego odwołania decyzją z dnia [...] lutego 2005r. orzekło o utrzymaniu w mocy decyzji pierwszoinstancyjnej z następującym uzasadnieniem. Organ odwoławczy przyjął, że dochód skarżącego za grudzień 2004r. tj. miesiąc poprzedzający złożenie wniosku wyniósł 135,57 złotych (nie wliczał do dochodu zasiłku okresowego) i wskazał, że ustawowe kryterium dochodowe dla osoby samotnie gospodarującej wynosi 461 złotych. Skarżący spełnił przesłanki do uzyskania zasiłku celowego. O jej wysokości decydują nie tylko potrzeby strony ale i możliwości finansowe organu świadczącego pomoc społeczną. To stwierdzając organ II instancji przytoczył treść art. 3 ust. 3 i 4 ustawy o pomocy społecznej. Biorąc pod uwagę kwotę jaką organ I instancji posiadał w miesiącu styczniu 2005r. do rozdysponowania na zasiłki celowe oraz ilość zgłoszonych wniosków o taki zasiłek, organ II instancji podał, że średni zasiłek celowy w Gminie Z. wyniesie 57,87 złotych. Następnie organ stwierdził na jakie potrzeby bytowe może być przyznany zasiłek celowy i stwierdził, że przyznana skarżącemu kwota 110 złotych jest kwotą mieszczącą się w możliwościach organu i adekwatną do potrzeb strony, które w całości pokrywać będzie też z własnego dochodu i zasiłku okresowego, który mu został przyznany. Organ odwoławczy dodał też, że wstrzymanie wypłaty przyznanego skarżącemu zasiłku celowego było następstwem wniesienia odwołania oraz ustosunkował się do podniesionej przez skarżącego kwestii sporządzenia kontraktu socjalnego podając, że do dnia orzekania nie zostało wydane stosowne rozporządzenie w sprawie wzoru kontraktu socjalnego co uniemożliwia ich zawieranie.