Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 maja 2018 r. sprawy ze skargi "K." Spółka Jawna M. i E.Ś. w R. W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] P. Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, na podstawie art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1907 ze zm., dalej: u.t.d.), nałożył na spółkę K. (dalej: Spółka) karę pieniężną w wysokości 10.000 zł z tytułu naruszenia przepisów o transporcie drogowym. Organ pierwszej instancji ustalił, że w dniu [...] kwietnia 2017 r. w miejscowości K. na drodze wojewódzkiej nr [...], dokonano kontroli drogowej pojazdu marki R. o nr rej. [...], którym kierował D. Ś.. Ustalono, że kierujący ww. pojazdem kierowca wykonywał krajowy niezarobkowy przewóz drogowy rzeczy w imieniu skarżącej Spółki, z miejscowości R. do B. W trakcie kontroli stwierdzono też następujące naruszenia:
- nierejestrowanie za pomocą urządzenia rejestrującego lub cyfrowego urządzenia rejestrującego na wykresówce lub na karcie kierowcy wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy i przebytej drogi (art. 92 a ust. 1, 6 i 7 u.t.d., załącznik nr 3 lp. 6.2.1 - 5 000 zł);
- wykonywanie przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia (art. 92 a ust. 1, 6 i 7 u.t.d., załącznik nr 3 lp. 1.3. - 8 000 zł);
- wykonywanie przewozu drogowego pojazdem wyposażonym w urządzenie rejestrujące lub cyfrowe urządzenie rejestrujące bez wymaganego sprawdzenia okresowego, badania kontrolnego lub kalibracji (art. 92 a ust. 1, 6 i 7 u.t.d., załącznik nr 3 lp. 6.1.4 - 1000 zł);
- dopuszczenie do wykonywania transportu drogowego pojazdem wyposażonym w cyfrowe urządzenie rejestrujące przez kierowcę nie posiadającego własnej, ważnej karty kierowcy (art. 92 a ust. 1, 6 i 7 u.t.d., załącznik nr 3 lp. 6.1.5 - 1 000 zł).
Końcowo organ I instancji wyjaśnił, że pomimo, iż suma kar pieniężnych za opisane naruszenia wyniosła 15.000 zł, to wymierzona została kara w wysokości 10.000 zł, albowiem zgodnie z art. 92a ust. 2 u.t.d. suma kar pieniężnych nałożonych na naruszenia stwierdzone podczas jednej kontroli drogowej nie może przekroczyć 10 000 zł.
Odwołanie od powyższej decyzji wniosła Spółka wnosząc o jej uchylenie w całości jako wydanej z naruszeniem prawa. W pierwszej kolejności Spółka przyznała, że kierowca podczas kontroli nie posiadał wymaganego dokumentu w postaci zaświadczenia na przewozy na potrzeby własne, tym niemiej zaznaczyła, że kierowca nie wykonywał przewozu na potrzeby własne. Kontrolowany przejazd był przejazdem prywatnym. Strona oświadczyła też, że kierowca faktycznie wykonywał przewóz drogowy bez ważnej karty kierowcy, ale w niniejszej sprawie zastosowanie powinien znaleźć art. 3 lit. h rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu i Rady z dnia 15 marca 2006 r., albowiem kierowca ze względu na charakter przewozu zwolniony był z rejestracji czasu pracy. W ocenie Spółki organ I instancji prowadząc postępowanie naruszył też art. 35 k.p.a., gdyż decyzja została wydana z przekroczeniem terminu 2-miesięcznego.
Główny Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia [...] grudnia 2017 r. uchylił decyzję organu I instancji w całości i nałożył karę pieniężną w wysokości 10.000 zł. W uzasadnieniu organ w pierwszej kolejności wskazał, że stosownie do art. 92a u.t.d. suma kar pieniężnych nałożonych za naruszenia stwierdzone podczas kontroli w podmiocie wykonującym przewóz drogowy nie może przekroczyć kwoty 10.000 złotych. Odnośnie naruszenia polegającego na nierejestrowaniu za pomocą urządzenia rejestrującego lub cyfrowego urządzenia rejestrującego na wykresówce lub karcie kierowcy wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy i przebytej drogi oraz skrócenie dziennego czasu odpoczynku, GITD stwierdził, że nie było podstaw do nałożenia za nie kary, ponieważ sam organ I instancji w zaskarżonej decyzji wskazał, że przedsiębiorca dopuścił do wykonywania przewozów kierowcę, który nie posiadał ważnej karty. Jeżeli zatem kierowca nie posiadał karty kierowcy, która umożliwia zapisanie odpowiednich danych, brak jest do uznania naruszenia z lp. 6.2.1 załącznika nr 3 do u.t.d. W tych okolicznościach organ odwoławczy stwierdził, że kara pieniężna w wysokości 5 000 zł z tytułu ww. naruszenia została nałożona przez organ I instancji niezasadnie.