Przez prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane ustawa Prawo budowlane rozumie tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienie do wykonywania robót budowlanych (vide: definicja legalna pojęcia zawarta w art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane). Jedną z odmian prawa własności jest współwłasność, charakteryzująca się tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje kilku osobom. Będąca terenem inwestycji nieruchomość położona w O. oznaczona numerem geodezyjnym a stanowi przedmiot współwłasności ułamkowej, w której udział skarżącej wynosi 1/8, udział uczestnika postępowania J. M. wynosi 1/2 i udział każdego z trojga dzieci skarżącej (M., M., M.) wynosi po 1/8. Powyższe potwierdza wypis z ewidencji gruntów dołączony do akt administracyjnych.. Prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane wynikające ze współwłasności ocenia się według reguł prawa cywilnego. W świetle prawa cywilnego każdy ze współwłaścicieli może samodzielnie rozporządzać swoim udziałem we współwłasności. Do czynności przekraczających zwykły zarząd rzeczą wspólną potrzeba jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalone zostało stanowisko, co do tego, iż budowa obiektu budowlanego stanowi czynność przekraczającą zwykły zarząd. W wyroku z dnia 9.07.2003r. sygn. II SA/Kr 1231/02 wypowiedziany został pogląd, że zgoda właścicieli na dokonanie czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu musi być niewątpliwa. W razie braku zgody, współwłaściciele nieruchomości, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd cywilny o zezwoleniu na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu. Sąd orzeka o powyższym mając na uwadze cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli (vide: art. 199 kodeksu cywilnego).
W sprawie niniejszej na wzniesienie spornego kurnika nie wyraził zgody J. M. - współwłaściciel nieruchomości. Skarżąca - co jest bezsporne - nie dysponuje też postanowieniem sądu powszechnego o zezwoleniu na dokonanie czynności przekraczającej zwykły zarząd nieruchomością. Podnoszony przez skarżącą argument o wyłącznym jej prawie do faktycznego korzystania z gruntu zajętego pod kurnik, nie został udokumentowany. Na rozprawie skarżąca przyznała, ze nie ma prawnie uregulowanego sposobu korzystania z nieruchomości przez współwłaścicieli. Podział quoad usum (do wyłącznego korzystania) wymaga bądź orzeczenia sądu bądź umowy między współwłaścicielami. Organy nadzoru budowlanego nie mają kompetencji do samodzielnego prowadzenia ustaleń w kwestii podziału gruntu quoad usum, umożliwiającego poszczególnym współwłaścicielom na samodzielne rozporządzanie fizycznie wydzieloną do odrębnego korzystania częścią nieruchomości.
Pozostała argumentacja skargi także nie zmienia oceny sprawy. Konflikt interesów skarżącej i współwłaściciela J. M. może rozstrzygnąć wyłącznie sąd powszechny. Kwestia realizacji kurnika na fundamentach starego budynku jest bez znaczenia albowiem odbudowa, rozbudowa i nadbudowa obiektu budowlanego jest budową w świetle prawa budowlanego. Okoliczność popełnienia samowoli budowlanej przez współwłaściciela nieruchomości też pozostaje bez znaczenia dla oceny samowoli budowlanej skarżącej. Na marginesie można tylko dodać, iż J. M. dołączył do akt decyzję organu nadzoru budowlanego o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie zarzuconej przez skarżącą samowoli budowlanej.
W konsekwencji należało podzielić ocenę prawną sprawy dokonaną przez organ, co skutkowało oddaleniem skargi (art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).