Potrzeby występującego o przyznanie zasiłku celowego powinny zostać uwzględnione, jeśli odpowiadają one nie tylko celom, ale też możliwościom pomocy społecznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie sędzia NSA Ireneusz Henryk Darmochwał, asesor WSA Wojciech Stachurski (spr.), Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2004 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] marca 2004 Nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego - oddala skargę.-
W dniu 21.01.2004 r. J. M. złożył do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. wniosek o udzielenie mu pomocy na zaspokojenie niezbędnych potrzeb bytowych. W trakcie wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu 02.02.2004 r. ustalono, że strona oczekuje pomocy w formie zasiłku celowego i okresowego na zakup żywności, pokrycie opłat za energię elektryczną i wodę oraz zakup leków przeciwbólowych. Decyzją z dnia [...].02.2004 r. Nr [...] Kierownik Miejskiego Ośrodek Pomocy Społecznej w Z. przyznał J. M. zasiłek celowy na zakup żywności, pokrycia kosztów opłat za energię elektryczną za II 2004 r. oraz zakup leków w wysokości 100 zł. Odmówił natomiast przyznania pomocy na uregulowanie należności za wodę i ścieki. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, iż przyznana pomoc powinna zaspokoić zgłoszone przez stronę potrzeby. Odmowę przyznania zasiłku celowego na pokrycie opłat za wodę i ścieki uzasadniono tym, iż strona na żądanie pracownika socjalnego nie przedłożyła stosownych rachunków.
J. M. nie zgadzając się z wysokością przyznanego zasiłku wniósł od tej decyzji odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. Po rozpatrzeniu sprawy organ odwoławczy decyzją z dnia [...].03.2004 r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podkreślono, iż w miarę posiadanych możliwości i uprawnień J. M. obejmowany jest pomocą przez Miejski Ośrodek Społecznej w Z. Stosownie do przepisu art. 2 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 29.11.1990 r. o społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 ze zm.) rodzaj i forma świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających przyznanie pomocy, a potrzeby osoby korzystającej z pomocy społecznej powinny zostać uwzględnione, jeśli odpowiadają celom i możliwościom pomocy społecznej. Przyznając zasiłek celowy w wysokości 100 zł organ nie przekroczył granic uznania administracyjnego. Skarżący nie jest jedynym podopiecznym ośrodka i ustalając wysokość zasiłku celowego organ zobowiązany był uwzględnić potrzeby innych podopiecznych. J. M. mieszka w jednym domu z bratem, zatem uzasadnione jest twierdzenie, że skoro prowadzą oni odrębne gospodarstwa domowe, to koszty energii elektrycznej powinni uiszczać po połowie. W związku z tym przyznany zasiłek celowy w połączeniu z dochodem faktycznie uzyskiwanym przez skarżącego i zasiłkiem okresowym przyznanym na okres czterech miesięcy od stycznia do kwietnia 2004 r. daje skarżącemu możliwość zaspokojenia zgłoszonych potrzeb. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. podzieliło też stanowisko organu I instancji dotyczące odmowy przyznania skarżącemu pomocy na uregulowanie należności za wodę i ścieki. Nie ma bowiem dowodu na to, iż J. M. zalega z tego tytułu z płatnościami.
Powyższą decyzję J. M. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. Według skarżącego, wydana decyzja jest samowolą administracyjną i dowolnością organu, ponieważ rażąco narusza art. 9 ust. 2 w zw. z art. 2-4 ustawy o pomocy społecznej oraz dopuszcza do dyskryminacji i niehumanitarnego traktowania strony. Skarżący powołując się na ogólne zasady wynikające z art. 6-9 k.p.a. oraz art. 2, 7, 8, 32, 37, 50 i 51 ust. 1 Konstytucji RP argumentował, iż organ administracji państwowej jest zobowiązany do działania na podstawie i w granicach prawa, oraz przestrzegania zasady praworządności i budowy zaufania obywateli. Jego zdaniem przepis art. 2 ustawy o pomocy społecznej nakładają na organy administracyjne obowiązek zaspokajania niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin oraz umożliwianie im bytowania w warunkach odpowiadających godności człowieka.