Pobór kar pieniężnych przez organy celne za przejazd po drogach publicznych pojazdem nienormatywnym - jest obligatoryjny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska,, asesor WSA Urszula Barbara Rymarska, Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w dniu 20 września 2005 r. sprawy ze skargi "CH." Spółki z o.o. w U. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] lutego 2005 r. Nr [...] w przedmiocie kary za przejazd pojazdem ponadnormatywnym oddala skargę
Decyzją z dnia [...] grudnia 2004r. Nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego w B., powołując się na art. 13 "g" ust.1 i 2 oraz art. 40 "b" ust. 1 i 2 ustawy z 21 marca 1985r. o drogach publicznych (tj. Dz.U. z 2004r. Nr 204, poz. 2086 z późn.zmianami) w zw. z art. 64 ust. 1 ustawy z 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (tj. Dz. U z 2003r. Nr 58, poz. 515 z późń. zmianami) i Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 31 grudnia 2002r. w sprawie warunków technicznych pojazdów i zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz.U. z 2003r. Nr 32, poz. 262 z póżn. zmianami) i 104 § 1 kpa, orzekł o wymierzeniu spółce z o.o. "Ch." w U. kary pieniężnej w kwocie 495 złotych z tytułu stwierdzonego w dniu [...] grudnia 2004r. przejazdu pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia. Organ wskazał na ustalenia z kontroli pojazdu należącego do skarżącej spółki, dokonane na przejściu granicznym w K. B., protokół z której to kontroli podpisany przez kierowcę kontrolowanego pojazdu stanowi integralną część decyzji.
W odwołaniu od tej decyzji skarżąca spółka zarzuciła organowi rażące naruszenie przepisów prawa administracyjnego polegające na braku wszczęcia postępowania w sprawie, wymaganego art. 61 § 1 kpa i stwierdziła, iż jako strona nie została powiadomiona o przeprowadzeniu postępowania chociaż taki wymóg wprowadza art. 61 § 4 kpa. Ponadto - zdaniem odwołującego się - decyzja została wydana z naruszeniem art. 107 § 3 kpa.
Dyrektor Izby Celnej w B. po rozpatrzeniu powyższego odwołania decyzją z dnia [...] lutego 2005r. nr [...] orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji pierwszoinstancyjnej z następujących uzasadnieniem.
Organ odwoławczy stwierdził, że przeprowadzony w czasie kontroli pomiar nacisków osi i masy całkowitej pojazdu skarżącej spółki wskazał przekroczenie dopuszczalnego nacisku na potrójnej osi naczepy o 4,29 kN. Pomiaru dokonano stacjonarną wagą do wyznaczania dynamicznego obciążenia osi pojazdu, posiadającą ważne świadectwo legalizacji wydane przez Naczelnika Obwodowego Urzędu Miar w B. z dnia [...]10.2003r. Następnie organ II instancji przytoczył brzmienie przepisów prawa powołanych jako podstawa prawna decyzji i podkreślił, że pobór kar pieniężnych przez organy celne za przejazd po drogach publicznych pojazdem nienormatywnym, jest obligatoryjny. Na drogach, gdzie dopuszczony jest ruch pojazdów o naciskach osi do 98 kN (10 t) (a taką drogą poruszał się sporny pojazd) i gdzie dla potrójnej osi przyczep i naczep, przy odległości pomiędzy osiami składowymi od 1,30 do 1,40 m dopuszczalna jest suma nacisków osi do 204,5 kN (20,9t), kara pieniężna za przekroczenie dopuszczalnego nacisku potrójnej osi przyczep i naczep ponad 204,5 kN do 219,2 kN wynosi 660 złotych. W tym przypadku z racji wyposażenia pojazdu w zawieszenie pneumatyczne kara ta podlegała zmniejszeniu o 25 % tj. do kwoty 495 złotych. Organ odwoławczy zaakcentował sprawność techniczną wagi i prawidłowość pomiaru nacisków osi oraz zwrócił uwagę na to, że o tym, jakie pojazdy mogą się poruszać w kraju po danej drodze, decyduje wartość techniczna drogi tj. dopuszczalne obciążenie osi na danej drodze co określają przepisy prawa o drogach publicznych. Organ podkreślił też odpowiedzialność przewoźników za prawidłowy załadunek towaru. Ustosunkowując się do zarzutów odwołania Dyrektor Izby Celnej zauważył, że ważenie środka transportowego stanowiło część czynności przeprowadzanych w trakcie kontroli celnej, w której aktywny udział brał kierowca pojazdu. Został on pouczony o przysługujących mu prawach, uczestniczył w postępowaniu, miał możliwość zapoznania się z wynikiem ważenia pojazdu i z protokołem z kontroli oraz wypowiedzenia się co do uzyskanych wyników poprzez naniesienie uwag do protokołu. W tym przypadku kierowca uwag żadnych nie zgłosił, a podpisany przez niego protokół dowodzi, że uczestniczył w pomiarze. Stąd nie znajduje uzasadnienia zarzut naruszenia art. 61 § 1 i § 4 Kpa. Organ odwoławczy nie stwierdził też zarzucanego naruszenia art. 107 § 3 kpa i wskazał, iż decyzja pierwszoinstancyjna powoływała podstawę prawną, a w zakresie ustaleń faktycznych odwoływała się do protokołu z kontroli pojazdu, stanowiącego integralną część decyzji.