Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Sędziowie sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska,, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 lipca 2011 r. sprawy ze skargi B. A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia prawa do świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.
Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności faktycznych.
B. A. W. w dniu 3 września 2008 r. złożyła w Urzędzie Miejskim w Ł. wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad synem M. Do wniosku dołączyła zaświadczenie Urzędu Skarbowego o wysokości dochodów uzyskanych w roku podatkowym 2007 oraz kopię orzeczenia o niepełnosprawności dziecka.
Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...] października 2008 r. nie przyznał wnioskowanego świadczenia. W uzasadnieniu stwierdzono, że B. A. W. nie spełnia przewidzianych w ustawie z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych warunków do otrzymania świadczenia pielęgnacyjnego. Dochód rodziny w roku kalendarzowym 2007 w przeliczeniu na jedną osobę wyniósł 743,47 zł miesięcznie a przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy przewidują, że świadczenie to przysługuje jeżeli dochód rodziny nie przekracza kwoty 583 zł miesięcznie w przeliczeniu na jedną osobę. Dochód rodziny przekracza zatem kwotę progową o 160,47 zł.
B. A. W. nie zgodziła się z tą decyzją i złożyła odwołanie. Zarzuciła naruszenie prawa materialnego a mianowicie art. 5 ust. 2 w związku z art. 17 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych, poprzez zastosowanie tego przepisu w sposób nieuwzględniający okoliczności, że skarżąca posiada dwoje dzieci z orzeczonym stopniem niepełnosprawności, co prowadzi do jej dyskryminacji. Zarzuciła także naruszenie przepisów o postępowaniu administracyjnym a mianowicie art. 7 i art. 77 ust. 1 kpa, poprzez zaniechanie zebrania i rozpatrzenia zebranego materiału w sposób wyczerpujący skutkujące brakiem analizy sytuacji majątkowej strony w porównaniu z sytuacją rodziny posiadającej jedno niepełnosprawne dziecko. Wskazując na powyższe naruszenia wniosła o uchylenie decyzji w całości i orzeczenie w tym zakresie co do istoty sprawy lub uchylenie decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Obszerne uzasadnienie odwołania można sprowadzić do tezy, że decyzja organu pierwszej instancji jest błędna z tego powodu, że przepis art. 5 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych dotyczy jedynie rodzin posiadających jedno dziecko niepełnosprawne a rodzina odwołującej się ma dwoje takich dzieci. Stąd też nie ma on bezpośredniego zastosowania do jej rodziny a jego zastosowanie do jej rodziny prowadzi do dyskryminacji.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] utrzymało w mocy rozstrzygnięcie I - instancyjne. W uzasadnieniu podano, że przedmiotem sporu w rozpatrywanej sprawie jest prawidłowość zastosowania przez organ pierwszej instancji przepisu art. 5 ust. 2 w zw. z art. 17 ust. 2 tej ustawy o świadczeniach rodzinnych. Przepis art. 17 ust. 2 przewiduje, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty, o której mowa w art. 5 ust. 2, czyli jeżeli dochód rodziny w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty 583 zł miesięcznie. Przepisy te wprowadzają odstępstwo od ogólnej zasady przewidzianej w art. 5 ust. 1 ustawy, który przewiduje, że świadczenia rodzinne przysługują jeżeli dochód ten nie przekracza kwoty 504 zł. W ocenie organu odwoławczego już chociażby z zestawienia treści tych dwóch przepisów wynika, że rodziny w których jest dziecko niepełnosprawne są w rozpatrywanym zakresie w lepszej sytuacji w stosunku do pozostałych rodzin (gdyż wysokość dochodu takich rodzin może być wyższa o 79 zł). Podano, że odwołująca się w uzasadnieniu odwołania wywodzi, że przepisy art. 5 ust. 2 i art. 17 ust. 2 dotyczą jedynie rodzin, w skład których wchodzi tylko jedno dziecko niepełnosprawne. Rodziny, które mają więcej niż jedno dziecko niepełnosprawne powinny być potraktowane inaczej. Organ odwoławczy nie zgodził się z tym stanowiskiem i podał, że przepisy art. 5 ust. 2 i art. 17 ust. 2 należy rozumieć w ten sposób, iż świadczenie pielęgnacyjne przysługuje przy kwocie dochodu nie przekraczającego kwoty 583 zł zarówno tym rodzinom, w skład których wchodzi tylko jedno dziecko niepełnosprawne, jak również tym rodzinom, które wychowują więcej niż jedno dziecko niepełnosprawne. Gdyby bowiem ustawodawca chciał w jakikolwiek sposób przyznać korzystniejsze warunki przyznawania świadczeń rodzinnych rodzinom mającym więcej niż jedno dziecko niepełnosprawne, to uczyniłby to bądź formułując w inny sposób treść art. 5 ust. 2 i art. 17 ust. 2 ustawy (np. ustalając wyższe progi dochodowe dla rodzin z liczbą dzieci niepełnosprawnych większą od jednego), bądź też formułując inne, dodatkowe przepisy w tym zakresie. Skoro brak takich regulacji, to nie można zgodzić się z żądaniem odwołującej się przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego w ramach interpretacji celowościowej lub też innej interpretacji cytowanych przepisów. Byłaby to bowiem nadinterpretacja skutkująca stwierdzeniem przez organ wyższego stopnia nieważności takiej decyzji jako decyzji podjętej z rażącym naruszeniem prawa (art. 156 § 1 pkt 2 kpa). Nadto organ wywiódł, że nie można zakładać, iż "w trakcie procesu legislacyjnego fakty istnienia rodzin z liczbą dzieci niepełnosprawnych większą od jednego uszła uwadze legislatora i powstała swego rodzaju luka w prawie". Gdyby tak bowiem stało się, to biorąc pod uwagę okres obowiązywania ustawy (weszła ona w życie z dniem 1 maja 2004 r.) i liczne jej zmiany (z treści obwieszczenia Marszałka Sejmu RP z 24 lipca 2006 r. ogłaszającego jednolity tekst ustawy o świadczeniach rodzinnych wynika, że od tego czasu w ustawie dokonano zmiany ponad 100 przepisów tej ustawy), luka ta już dawno byłaby zlikwidowana bądź to w ramach nowelizacji omawianych przepisów bądź też poprzez dodanie nowego przepisu regulującego sytuację rodzin z liczbą dzieci niepełnosprawnych większą od jednego. /