Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska,, sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 września 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Ł. na uchwałę Rady Miejskiej w Goniądzu z dnia 24 stycznia 2020 r., nr XVI/98/20 w sprawie ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego stwierdza nieważność paragrafu 3 ustęp 4 zaskarżonej uchwały
W dniu 24 lutego 2020 r. Rada Miejska w Goniądzu podjęła uchwałę nr XVIII/110/20 w sprawie ustalenia stawek opłat za zajęcie pasa drogowego.
Prokurator Okręgowy w Ł. zaskarżył powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, zarzucając jej rażące naruszenie prawa, tj. art. 7 i art. 94 Konstytucji RP oraz art. 40 ust. 5 i 6 ustawy o drogach publicznych.
W oparciu o powyższy zarzut skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części, tj. w zakresie § 3 ust. 4.
W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, że Rada Miejska w Goniądzu w zaskarżonej uchwale w § 3 ust. 4 ustaliła, że roczne stawki opłat w wysokości określonej w ust. 1-3 (§ 3) obejmują pełny rok kalendarzowy oraz, że za niepełny rok kalendarzowy wysokość rocznych stawek opłat obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub na drogowym obiekcie inżynierskim. Tymczasem z treści art. 40 ust. 5 ustawy o drogach publicznych wynika wprost, że za umieszczenie w pasie drogowym urządzeń infrastruktury technicznej niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego przez okres krótszy niż rok, opłata za zajęcie pasa drogowego obliczana jest proporcjonalnie do liczby dni umieszczenia urządzenia w pasie drogowym lub na drogowym obiekcie inżynierskim.
Zdaniem więc skarżącego, Rada Miejska w G. podejmując uchwałę w zakresie unormowania w § 3 ust. 4 dokonała nieuprawnionej modyfikacji normy rangi ustawowej albowiem przepis ten został przyjęty wbrew literalnemu brzmieniu normy ustawowej. Stanowienie takich norm jest zaś niedopuszczalne i stanowi rażące naruszenie prawa.
W odpowiedzi na skargę Burmistrz G. reprezentujący Radę Miejską w G. poinformował, że zaskarżona uchwała już nie funkcjonuje w obrocie prawnym, gdyż została w całości uchylona uchwałą Rady Miejskiej w Goniądzu z dnia 24 lutego 2020 r., nr XVIII/110/20 w sprawie ustalenia stawek opłat za zajecie pasa drogowego (Dz. Urz. Woj. Podl. z 2020 r., poz. 1193).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna.
Stosownie do art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325; dalej: "p.p.s.a."), sądy administracyjne sprawują w zakresie swojej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej. Kontroli sądu administracyjnego poddane zostały między innymi akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej (art. 3 § 2 pkt 5 p.p.s.a.). Sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa we wskazanym przepisie, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności (art. 147 § 1 p.p.s.a.).
Materialnoprawną podstawę zaskarżonej uchwały stanowiły przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm.) Natomiast organ podjął uchwałę na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506 r. ze zm.; dalej: "u.s.g.").