Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi Al. S. na decyzję Wojewody P. z dnia [...]marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu do zgłoszenia robót budowlanych oddala skargę
Wojewoda P. decyzją z dnia [...] marca 2013 r., nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...], wnoszącą sprzeciw do zgłoszenia robót budowlanych związanych z posadowieniem urządzenia melioracji wodnej szczegółowej, tj. komory wraz z doprowadzeniem do niej jednej rury PCV na nieruchomości o nr ewid. gr. [...] położonej w B. przy ul. [...].
Decyzja Wojewody P. wydana została przy następujących ustaleniach stanu faktycznego i ocenie prawnej sprawy.
W dniu [...] listopada 2012 r. A. S. (zwana dalej skarżącą) zgłosiła Prezydentowi Miasta B. zamiar posadowienia (jak to sama określiła) urządzenia melioracji wodnej szczegółowej, tj. komory wraz z doprowadzeniem do niej jednej rury PCV na nieruchomości o nr ew. gr. [...] położonej w B. przy ul. [...].
Decyzją z dnia [...] listopada 2012 r., nr [...], Prezydent Miasta B. wniósł sprzeciw do wnioskowanej zgłoszeniem inwestycji. Jako podstawę wniesionego sprzeciwu organ l instancji wskazał art. 30 ust. 6 pkt 1 Prawa budowlanego, zgodnie z którym właściwy organ wnosi sprzeciw, jeżeli zgłoszenie dotyczy budowy lub wykonywania robót budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę.
W dniu [...] listopada 2012 r. skarżąca złożyła do Prezydenta Miasta B. wniosek o rektyfikację powyższej decyzji twierdząc, że jest ona niezrozumiała, gdyż organ l instancji nie wyjaśnił i nie uzasadnił swojego stanowiska przedstawionego w jego decyzji w kwestii, iż inwestycja nie jest systemem nawodnień ciśnieniowych a także, że zgłoszona inwestycja jest budowlą mogącą funkcjonować samodzielnie. Ponadto niezrozumiałą kwestią dla wnioskodawczyni było zastosowanie przez organ I instancji ustawy Prawo wodne przy definiowaniu pojęcia urządzenia wodnego szczegółowego.
W kolejnych pismach z dnia [...] grudnia 2012 r. i z dnia [...]stycznia 2013 r. podniosła, że nie rozumie uzasadnienia decyzji i nie zgadza się z jej sentencją.
Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2013 r., nr [...], Prezydent Miasta B., na podstawie art. 113 § 2 k.p.a., wyjaśnił na żądanie strony wątpliwości co do treści własnej decyzji z dnia [...] listopada 2012 r. Organ pismo strony skarżącej z dnia [...] stycznia 2013 r. zakwalifikował jako odwołanie od decyzji z dnia [...] listopada 2012 r. i pismem z dnia[...] stycznia 2013 r. przesłał do organu II instancji.
Po otrzymaniu postanowienia z dnia [...] stycznia 2013 r. skarżąca wniosła do Prezydenta Miasta B. podanie z dnia [...] stycznia 2013 r. z prośbą o zakwalifikowanie jej wniosku o rektyfikację z dnia [...] listopada 2012 r. jako wniosku złożonego w trybie art. 111 k.p.a.
Kolejnymi pismami z dnia [...] stycznia 2013 r. oraz z dnia [...] lutego 2013 r. skierowanymi do organu I instancji skarżąca podniosła zarzuty odnośnie prawidłowości wydanej przez niego decyzji, w tym złożyła zapytanie odnośnie zakwalifikowania przedmiotowego obiektu.