Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk,, sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 09 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi L. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.
Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności.
Po rozpatrzeniu wniosku L. Z. z dnia 3 stycznia 2012 r. o przyznanie świadczenia z pomocy społecznej w formie zasiłku celowego na zakup żywności, Kierownik Działu Świadczeń Społecznych Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta B., decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. nr [...] przyznał wnioskowaną pomoc w wysokości 50,00 zł.
Od decyzji tej L. Z. złożył odwołanie kwestionując wysokość przyznanego zasiłku. Z treści odwołania wynika, że odwołujący nie zgadza się z argumentami podanymi przez organ na uzasadnienie wysokości udzielonej pomocy. Uważa że zatajana jest jego sytuacja życiowa, albowiem w różnych decyzjach z tego samego miesiąca podawany jest inny dochód.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., decyzją z dnia [...] marca 2012 r. nr [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 17 pkt 1 kpa oraz art. 39 ust. 1-2 w zw. z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. nr 175, poz. 1362 ze zm.), utrzymało w mocy kwestionowane rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu podano, że z uwagi na to iż wniosek o przyznanie zasiłku celowego złożony został 3 stycznia 2012 r. to w celu ustalenia czy strona spełnia kryterium dochodowe należało uwzględnić przychody z miesiąca grudnia 2011 r. Wówczas odwołujący posiadał zasiłek okresowy w wysokości 238,50 zł. Ten dochód podano w zaskarżonej decyzji i bez wątpienia świadczy on o trudnej sytuacji materialnej odwołującego. Nie można więc, zdaniem organu odwoławczego, zarzucić organowi I instancji zatajanie jakichkolwiek faktów świadczących o trudnej sytuacji życiowej odwołującego. Sytuacja ta została przez organ oceniona i wzięta pod uwagę przy orzekaniu. Następnie organ odwoławczy wywiódł, że zadaniem pomocy społecznej jest świadczenie pomocy osobom, które znalazły się w trudnej sytuacji materialnej, życiowej, losowej, są chore, niepełnosprawne, bezdomne. Jest to pomoc w codziennych podstawowych sprawach bytowych, żywieniowych, zdrowotnych, mieszkaniowych, czy edukacyjnych. Celem pomocy społecznej nie jest natomiast zapewnienie świadczeniobiorcy stałego źródła utrzymania na poziomie i w wysokości przez niego oczekiwanej. Nie wszystkie potrzeby i nie w każdym zakresie mogą być realizowane. Organy przyznające świadczenia w ramach pomocy społecznej biorą pod uwagę ustawowe przesłanki do uzyskania pomocy, ale mają także prawo do oceny hierarchii zgłaszanych potrzeb, które należy ustalać w kontekście ogólnej liczby osób ubiegających się o pomoc oraz zgłoszonych przez nich żądań, a także wysokości środków przeznaczonych na dany rodzaj świadczenia z zakresu pomocy społecznej. Zdaniem organu odwoławczego, te uwarunkowania wzięte zostały pod uwagę przez organ I instancji, będący dyspozytorem środków finansowych z pomocy społecznej. Wskazano, że uzasadniając decyzję organ I instancji wyjaśnił, iż ustalając wysokość przyznawanych zasiłków wziął pod uwagę ilość składanych do Ośrodka wniosków o przyznanie zasiłków celowych (przeciętnie ok. 1800 miesięcznie) oraz miesięczny budżetu w kwocie ok. 350000 zł pozostający w 2012 r. w dyspozycji Ośrodka na ten cel. Wynika z tego, że średnia wysokość zasiłku waha się w granicach 200 zł. Niemniej jednak, organ ustalając wysokość zasiłku bierze pod uwagę indywidualną sytuację każdego z wnioskodawców. W sprawie niniejszej odwołujący gospodaruje sam, nie jest obciążony obowiązkiem utrzymania rodziny i dzieci, a więc jego potrzeby są inne niż rodzin. Ponadto podkreślono, że w lutym 2012 r., oprócz tego zasiłku, odwołujący otrzymał wyrównanie zasiłku stałego w łącznej kwocie 1.365 zł oraz zasiłek okresowy w kwocie 139,25 zł. Dlatego też w ocenie Kolegium odwołujący miał zabezpieczone środki na zaspokojenie wnioskowanej potrzeby. Nie było więc uzasadnione przyznawanie wyższej kwoty zasiłku, pozbawiając środków inne osoby i rodziny będące w potrzebie.