Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody P. w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie określenia warunków odpłatności za pomoc w formie posiłku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk (spr.),, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 03 lipca 2012 r. sprawy ze skargi Gminy Miasta Z. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody P. z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie określenia warunków odpłatności za pomoc w formie posiłku 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze; 2. stwierdza, że zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze nie może być wykonane do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...]z dnia [...] lutego 2012 roku Rada Miasta Z. określiła warunki odpłatności za pomoc w formie posiłku przyznaną w ramach wieloletniego programu "Pomoc państwa w zakresie dożywiania".

Wojewoda P. rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] marca 2012 roku stwierdził nieważność powyższej uchwały. Organ nadzoru uznał, ze wyżej wymieniona uchwała nie zawiera w swojej treści norm dotyczących zasad zwrotu wydatków za świadczenia z pomocy społecznej w ramach pomocy w formie posiłku, określania podmiotów zobowiązanych do zwrotu wydatków, jak również określania kryteriów, w oparciu o które ma ten zwrot nastąpić i w jakiej części skargę na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku wywiodła Gmina Miasto Z., zarzucając:

- naruszenie art. 91 ust 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym przez stwierdzenie nieważności uchwały zgodnej z prawem,

- naruszenie art. 91 ust 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym poprzez uzasadnienie rozstrzygnięcia nadzorczego w sposób nie spełniający wymogów tegoż przepisu,

- naruszenie art. 6 ust 2 ustawy z dnia 29 grudnia 2005 roku o ustanowieniu programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" poprzez jego błędną wykładnię.

Strona skarżąca wskazywała na przyjęcie w sposób sprzeczny z treścią art. 6 ust 2 cytowanej powyżej ustawy, iż upoważnienie ustawowe do podjęcia uchwały rady gminy obejmuje swym zakresem "zasady zwrotu wydatków w sytuacji gdy upoważnienie ustawowe daje decyzje do określenia warunków odpłatności za pomoc. Ponadto uznanie, że delegacja ustawowa upoważniająca radę gminy do określania warunków odpłatności za pomoc obejmuje swym zakresem obowiązek określenia podmiotów zobowiązanych do "zwrotu wydatków" w sytuacji gdy ustawa określa osoby lub rodziny zobowiązane do wnoszenia odpłatności za pomoc. Uznanie również, że rada gminy ustalając warunki odpłatności za pomoc ma obowiązek określenia zróżnicowanych kryteriów odpłatności w powiązaniu ze zróżnicowaniem wysokości odpłatności w sytuacji gdy ustawa nie nakłada takiego obowiązku i zróżnicowanie kryteriów zależy od woli rady gminy.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda P., wnosząc o jej oddalenie, podtrzymał argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Z treści zaskarżonego rozstrzygnięcia wynika, ze zostało ono podjęte na podstawie art. 91 ust 1 ustawy o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz. U. nr 142, poz. 1591 z 2001 roku z późniejszymi zmianami). Przepis ten nakłada na organy obowiązek jednoznacznego ustalenia i wykazania, że uchwała organu samorządowego jest sprzeczna z prawem. W konkretnej sprawie doszło do naruszenia powyższego przepisu, bowiem Wojewoda P., jako istotne naruszenie prawa uznał bak w przedmiotowej uchwale treści norm dotyczących zasad zwrotu wydatków za świadczenia z pomocy społecznej w ramach pomocy w formie posiłku, określania podmiotów zobowiązanych do zwrotu wydatków, jak również określania kryteriów w oparciu o które ma ten zwrot nastąpić i w jakiej części - w sytuacji, gdy przepisy ustawy z dnia 29 grudnia 2005 roku o ustanowieniu programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" (Dz. U. nr 267, poz. 2259 z 2005 roku ze zmianami) nie nakładają takiego obowiązku. Zgodzić się trzeba za stanowiskiem reprezentowanym przez stroną skarżącą, iż Wojewoda P. błędnie utożsamił pojęcie "odpłatność za pomoc" z pojęciem "zwrot wydatków" to drugie pojęcie podlega kognicji art. 104 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 roku - w trybie tego przepisu cytowanej wyżej ustawy - winno być realizowane.

Analizując natomiast przepis art. 6 ustawy z dnia 29 grudnia 2005 roku o ustanowieniu programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania" należy uznać, ze skoro ustawodawca w ust 1 tegoż przepisu zawarł fakultatywność jego stosowania - to podjęcie uchwały w trybie ust 2 wyżej wymienionego przepisu będzie obligatoryjne w sytuacji, gdy organ samorządowy wyrazi potrzebę realizacji zapisów wynikających z ust. 1 art. 6 cytowanej wyżej ustawy.

Mając całokształt powyższych okoliczności na względzie Sąd uznał, że skoro zaskarżone, rozstrzygnięcie nadzorcze, naruszyło art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym - to skargę na nie należało uwzględnić i je uchylić na podstawie art. 148 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zmianami.).

Strona 1/1