Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński (spr.), Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant referent stażysta Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi A. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. (dalej: SKO w B.) postanowieniem z dnia [...] maja 2016 r., nr [...], utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta B. z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...], umarzające postępowanie egzekucyjne oraz niewyegzekwowane koszty egzekucyjne.
Postanowienie SKO w B. wydane zostało przy następujących ustaleniach stanu faktycznego i ocenie prawnej sprawy.
Postanowieniem z dnia [...] listopada 2015 r. Prezydent B. umorzył postępowanie egzekucyjne w sprawie dłużnika alimentacyjnego A. S. oraz umorzył niewyegzekwowane koszty egzekucyjne powstałe w toku tego postępowania. Podstawą wydania tego postanowienia był art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, ustawy o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych oraz ustawy o świadczeniach rodzinnych. Przepis ten nakazywał umarzać wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy administracyjne postępowania egzekucyjne w zakresie należności przypadających od dłużnika alimentacyjnego z tytułu świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego i odsetek.
Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł A. S., w którym podniósł, że tytuły wykonawcze, na podstawie których prowadzona była egzekucja ([...] i [...]) nie zostały mu prawidłowo doręczone, w związku z czym egzekucja nigdy nie została wszczęta.
SKO w B., postanowieniem z dnia [...] maja 2016 r., nr [...], utrzymało w mocy postanowienie Prezydenta B. z dnia [...] listopada 2015 r., nr [...], umarzające postępowanie egzekucyjne oraz niewyegzekwowane koszty egzekucyjne.
W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że obowiązek A. S. jako dłużnika został określony decyzjami wydanymi z upoważnienia Prezydenta Miasta z dnia [...] kwietnia 2011 r., nr [...] oraz z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] oraz utrzymującymi je w mocy decyzjami SKO w B. z dnia [...] czerwca 2011 r., nr [...] oraz z dnia [...] maja 2013 r., nr [...]), a ponadto sprawy te były też przedmiotem orzekania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku.
Dalej organ wyjaśnił, że do momentu wejścia w życie ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. należności dłużników alimentacyjnych podlegały przymusowemu ściągnięciu w trybie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów. Z dniem 18 września 2015 r. ustawodawca uchylił przepis będący podstawą stosowania egzekucji administracyjnej i od tej daty przepisów u.p.e.a. nie można stosować do świadczeń należnych od dłużników alimentacyjnych. Od tej daty wszelkie administracyjne postępowania egzekucyjne ustawodawca nakazał umorzyć (z pewnymi wyjątkami niemającymi znaczenia w niniejszej sprawie). Prezydent B.miał więc obowiązek podporządkowania się dyrektywie zawartej w art. 8 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r., czego skutkiem było wydanie kwestionowanego postanowienia.
W ocenie organu zażalenie skarżącego jest bezzasadne z dwóch powodów. Gdyby bowiem uznać zarzut skarżącego za uzasadniony, należałoby uchylić postanowienie i umorzyć postępowanie egzekucyjne albo przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia. Przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia również prowadziłoby do umorzenia tego postępowania, skoro nie mogłoby być ono dalej prowadzone, gdyż zakazuje tego powołany wyżej art. 8. W efekcie skarżący doprowadziłby do stanu, jaki jest w chwili obecnej, czyli że postępowanie administracyjne zostało umorzone. Poza tym, zdaniem organu, tytuły wykonawcze zostały skarżącemu prawidłowo doręczone. Zagadnienie to było już poruszone w postanowieniu z dnia 10 lutego 2015 r, a ponadto odniósł się to tego zarzutu także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 4 listopada 2015 r. w sprawie I SA/Bk 356/15, w którym uznał, że doręczenie było prawidłowe.