Sygn. akt II SA/Bk 48/20 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 10 marca 2020 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska Sędziowie asesor sądowy WSA Marcin Kojło, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Marczuk po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 marca 2020 r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] listopada 2019 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz skarżącego J. L. kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.
W dniu [ .] sierpnia 2019 r. J. L. złożył do Prezydenta Miasta S. wniosek o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad matką K. L., w stosunku do której w dniu [...] czerwca 2010 r. wydano orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wskazując jednocześnie, że wymaga ona stałej opieki w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W dacie złożenia wniosku J. L. pobierał specjalny zasiłek opiekuńczy z tytułu sprawowanej opieki nad matką, przyznany mu decyzją Prezydenta Miasta S. z [...] listopada 2018r. Nr [...] na okres od 1 listopada 2018r. do 31 października 2019r. Jednocześnie do wniosku J. L. dołączył oświadczenie o rezygnacji z prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego przyznanego decyzją nr [...], powołując się na art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Decyzją nr [...] z dnia [...] września 2019 r. Prezydent Miasta S. działając na podstawie art. 104 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.) oraz 17, art. 20 ust 3, art. 27 ust 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 2220 ze zm.) odmówił J. L. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaną opieką nad matką K. L.. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że wobec faktu, że niepełnosprawność u osoby wymagającej opieki - K. L. powstała po ukończeniu 25 roku życia, strona nie spełniła kryterium pozwalającego na przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego określonego w art. 17 ust 1 o świadczeniach rodzinnych. Organ nadmienił, że co prawda wyrokiem z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 1443, OTK-A 2014/9/104) Trybunał Konstytucyjny uznał za niekonstytucyjny (jako niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP) przepis art. 17 ust. 1b cytowanej ustawy w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, to jednak przepis ten nie został uchylony, ani zmieniony przez ustawodawcę, i jako taki jest wiążący dla organów administracji publicznej i ma zastosowanie w sprawie.
W odwołaniu od decyzji pełnomocnik J. L. zarzucił organowi I instancji:
- naruszenie prawa materialnego mające istotny wpływ na wydanie j decyzji poprzez zastosowanie normy prawnej wyrażonej w art. 17 ust 1 b ustawy o świadczeniach rodzinnych z dnia 28 listopada 2003 r., bez uwzględnienia okoliczności, iż na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. o sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osobom wymagającym opieki, a przez to naruszenie art. 190 ust 1 Konstytucji RP;