W okolicznościach niniejszej sprawy, jak trafnie wskazuje pełnomocnik skarżącego, końcowy fragment odwołania sporządzonego własnoręcznie przez stronę, nawiązuje do powodów złożenia odwołania w dniu 24 maja 2017r. albowiem strona zdaje się wskazywać na 2 wolne dni od pracy. Jednocześnie treść odwołania wprost wskazywała, że sporządziła go osoba, która ani nie posiada znajomości przepisów prawa ani nie potrafi precyzyjnie formułować myśli. Jednocześnie z akt administracyjnych wynikało, że skarżący jest osobą upośledzoną umysłowo, utrzymującą się z renty socjalnej i zasiłku pielęgnacyjnego, niepełnosprawną (stała II grupa inwalidzka z ogólnego stanu zdrowia), bezradną w prowadzeniu gospodarstwa domowego, zaciągającą pochopnie pożyczki i kredyty, których nie jest w stanie spłacać. Te okoliczności w powiązaniu z treścią odwołania, przemawiały za podjęciem przez organ odwoławczy kroków zmierzających do rozważenia, czy wolą skarżącego nie był objęty wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania. Przepis art. 8 K.p.a. zobowiązywał organ odwoławczy do prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej. Nie buduje zaufania uczestników postępowania administracyjnego do władzy publicznej rygorystyczne podejście organu do wymogu przejrzystego formułowania wniosków pisma procesowego przez osobę, której zdolności percepcji są oczywiście ograniczone na skutek upośledzenia umysłowego.
Z tych przyczyn Sąd dostrzegł konieczność uchylenia zaskarżonego postanowienia celem poprzedzenia ewentualnego postanowienia o stwierdzeniu uchybienia terminu do wniesienia odwołania, oceną wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. "c" ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Jest bowiem bezspornym, że dopóki nie rozstrzygnięta pozostaje kwestia przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, nie jest dopuszczalne stwierdzanie wniesienia odwołania z uchybieniem terminu.