Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska,, sędzia NSA Stanisław Prutis, Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi Z. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Prezydenta Ł. z dnia [...].08.2009 r. nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie podlegają wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. przyznaje adwokatowi P. C. od Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku) kwotę 309,80 (trzysta dziewięć złotych osiemdziesiąt groszy) złotych tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżącej wykonane na zasadzie prawa pomocy.
Zaskarżoną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] utrzymano w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. z dnia [...] sierpnia 2009 r. Nr [...] przyznającą specjalny zasiłek celowy w wysokości 80 zł.
U podstaw tego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia faktyczne:
Wnioskiem z dnia [...] lipca 2009 r. Z. C. wystąpiła o przyznanie jej w miesiącu sierpniu specjalnego zasiłku celowego w postaci świadczenia pieniężnego z przeznaczeniem na spłatę kredytu zaciągniętego na kapitalny remont aparatu słuchowego marki WIdex oraz na dofinansowanie zakupu leków.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. Nr [...] Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. przyznał Z. C. specjalny zasiłek celowy na pokrycie części kosztów zakupu leków i leczenie w kwocie 80 zł.
W uzasadnieniu wskazano, że sytuacja materialna rodziny wnioskodawczyni jest trudna i spowodowana chorobą. Dochód rodziny wynoszący 1.572,91 zł przekracza obowiązujące kryterium dochodowe o 870,91 zł, mimo to wnioskodawczyni nie jest w stanie zabezpieczyć zgłoszonych potrzeb, co uzasadnia przyznanie środków z pomocy społecznej. Przyznana pomoc stanowi jednak wyłącznie dofinansowanie zgłoszonych potrzeb, Ośrodek nie jest bowiem w stanie sfinansować potrzeb w całości z powodu niewystarczającej ilości środków finansowych. Dlatego w pierwszej kolejności pomoc udzielana jest wymienionym w uzasadnieniu 6 grupom osób lub rodzin.
Z powyższą decyzją nie zgodziła się Z. C. i wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. W odwołaniu zarzuciła ona organowi błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia polegające na zawyżeniu dochodu rodziny, który wynosi 1.168,29 zł, a nie
1.572,91 zł, zaniżeniu liczby członków rodziny a poprzez to przekroczenie kryterium dochodowego i przyznanie specjalnego zasiłku celowego jedynie w kwocie 80 zł bez uwzględnienia faktu zaciągnięcia kredytu w kwocie ponad 700 zł na remont zausznego słuchowego.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...] sierpnia 2009 r. nr [...] utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, iż dochód w rodzinie skarżącej na osobę przekroczył ustawowe kryterium dochodowe wynoszące w tym przypadku 702,00 zł. Jak wynika bowiem z przeprowadzonych ustaleń, dochód rodziny skarżącej, stanowiący podstawę do ustalenia prawa do przyznania świadczeń z pomocy społecznej wynosi 1.572,91 zł. Ponadto wbrew stanowisku Z. C., do liczby członków rodziny w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej, nie można zaliczyć zwierząt, niezależnie od tego jakie związki emocjonalne, czy też uczuciowe łączą osoby wchodzące w skład rodziny z tymi zwierzętami.
Organ II instancji wskazał, że sytuację rodziny skarżącej należy potraktować jako przypadek szczególnie uzasadniony, o którym mowa w art. 41 ustawy o pomocy społecznej, uprawniający do przyznania bezzwrotnego zasiłku celowego. W ocenie organu zasiłek ten przyznawany wnioskodawczyni w kwocie 80 zł pozwoli na częściowe zaspokojenie jej potrzeb. Przyznanie większej kwoty nie jest natomiast możliwe z powodu niewystarczającej ilości środków finansowych znajdujących się w dyspozycji organów pomocy społecznej.