Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, asesor WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant Elżbieta Stasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 listopada 2007 r. sprawy ze skargi Wojewody P. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie przekazania w drodze darowizny nieruchomości zabudowanej stwierdza, iż zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa
U podstaw podjętego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia.
W dniu [...] grudnia 2005 r. Rada Miejska w S. podjęła uchwałę nr [...] o przekazaniu Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w S. w drodze darowizny na cele naukowe i dydaktyczno - wychowawcze nieruchomości, zabudowanej budynkiem internatu i budynkiem dydaktyczno - socjalnym, położonej przy ul. [...] o łącznej powierzchni [...] ha.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] stycznia 2006 r. (nr [...]), wydanym na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Wojewoda P. stwierdził nieważność powyższej uchwały. W uzasadnieniu wskazał, iż uchwała Rady Miejskiej naruszyła przepisy art. 59 ust. 6 w zw. z art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, albowiem obiekty przekazywane uchwałą stanowią integralną część Zespołu Szkół nr [...] im. [...] w S., a ich darowizna prowadzi do faktycznego przekształcenia (likwidacji) szkoły, bez zachowania procedur wymagalnych przy likwidacji szkoły.
Wyrokiem z dnia [...] czerwca 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. (sygn. akt [...]) uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że zapadło ono z obrazą prawa materialnego - art. 59 ust. 6 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, co miało wpływ na wynik sprawy. Nadto wskazał, iż "analiza procedury podjęcia spornej uchwały Rady Miasta S. daje podstawy do uzasadnionych wątpliwości, co do prawidłowości tej procedury" z tym, że "te wszystkie tak ustalone okoliczności w zaskarżonym rozstrzygnięciu nadzorczym nie były brane pod uwagę". Końcowo wyraził pogląd, że "organ nadzoru nie jest pozbawiony możliwości doprowadzenia do wyeliminowania z obrotu prawnego uchwały, w stosunku do której upłynął termin z art. 91 ust. 1 u.s.g., gdy znajduje podstawy skutkujące stwierdzeniu jej nieważnością. Zgodnie z treścią art. 93 ust. 1 tej ustawy może on zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. W orzecznictwie oraz doktrynie ugruntowało się bowiem stanowisko, iż w takiej sytuacji wojewoda nie jest ograniczony terminem do wniesienia skargi przewidzianym w art. 53 § 1 - 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - zwanej p.p.s.a., por. wyrok NSA z dnia 15 lipca 2005 r., ONSAiWSA 2006/1/7.
W dniu [...] lipca 2006 r., Wojewoda P. powołując się na przepis art. 93 u.s.g., zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uchwałę nr [...] Rady Miejskiej w S. z dnia [...] grudnia 2005 r. w sprawie przekazania w drodze darowizny nieruchomości zabudowanej. Zaskarżonej uchwale Wojewoda zarzucił naruszenie prawa materialnego, a w szczególności przepisów art. 11 ust. 1, art. 13 ust. 2 a oraz art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz przepisów art. 30 ust. 2 pkt 3 i art. 30 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 20 ust. 5 ustawy o samorządzie gminnym - zwanej dalej u.s.g.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, iż zaskarżona uchwała winna być wyeliminowana z obrotu prawnego z uwagi na rażące naruszenie prawa. Stosownie bowiem do treści art. 30 ust. 2 u.s.g., gospodarowanie mieniem komunalnym należy do wójta gminy a nie rady gminy. Zgodnie zaś z art. 24 ust 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy. Do gminnego zasobu nieruchomości należą również nieruchomości oddane w zarząd gminnym jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej. Tymczasem na dzień podjęcia spornej uchwały nieruchomość opisana w jej § 1 wchodziła do gminnego zasobu nieruchomości Gminy Miasto S. W świetle art. 11 ust. 1 i art. 11a ustawy o gospodarce nieruchomościami kompetencja organu wykonawczego gminy w zakresie gospodarowania nieruchomościami nie może budzić żadnej wątpliwości. Użyte w art. 11 tej ustawy pojęcie reprezentacji gminy należy rozumieć w powiązaniu z brzmieniem art. 25, zgodnie z którym gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.