Decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało decyzję organu I instancji w mocy.
W uzasadnieniu organ wskazał, iż korzystanie ze środowiska jest uwarunkowane m.in. koniecznością uiszczania opłat określonych w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska Dział II Opłaty za korzystanie ze środowiska. Podmiotem korzystającym ze środowiska jest, zgodnie z art. 3 pkt 20 tej ustawy m.in. jednostka organizacyjna niebędąca przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy Prawo działalności gospodarczej. Stosownie do treści art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 08 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych ogród taki stanowi jednostkę organizacyjną Polskiego Związku Działkowców, o jakiej mowa w art. 3 pkt 20 ustawy Prawo ochrony środowiska.
Zgodnie z art. 284 ust. 1 i art. 285 ust. 1 i 2 ostatnio wymienionej ustawy podmiot korzystający ze środowiska obowiązany jest we własnym zakresie ustalać wysokość należnej opłaty i wnosić ją na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego do końca miesiąca następującego po upływie każdego półrocza, przy czym przed dniem 01 lipca 2005 r. obowiązek ten powstawał po upływie każdego kwartału. Nadzór nad wykonywaniem tych zobowiązań sprawuje zgodnie z art. 288 ustawy Prawo ochrony środowiska Marszałek Województwa. W przedmiotowym postępowaniu ustalono, iż odwołujący się nie wniósł opłat za wskazane w pkt I decyzji pierwszoinstancyjnej okresy, stąd zaistniały podstawy do ich wymierzenia w trybie nadzoru.
Ustosunkowując się do zarzutów odwołania organ odwoławczy podał, iż zobowiązanie z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska powstaje z mocy prawa (art. 284 ustawy Prawo ochrony środowiska). Wskazane w odwołaniu przepisy tzw. ustaw działkowych nie dotyczą tych opłat, albowiem opłaty są środkiem finansowo-prawnym ponoszonym m.in. za pobór wody. Jest to forma rekompensaty za niszczenie środowiska, a środki w ten sposób pozyskane przeznaczone są na jego ochronę. Nadto do przedmiotowych należności zobowiązany jest podmiot posiadający pozwolenie wodnoprawne, a odwołujący się takie pozwolenie posiada.
Skargę na powyższą decyzję złożył do sądu administracyjnego Polski Związek Działkowców Rodzinny Ogród Działkowy "S. A." w B. wnosząc o jej uchylenie w całości, jak i uchylenie poprzedzającej ją decyzji Marszałka Województwa P. i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Zarzucił naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, w szczególności art. 14 ustawy z dnia 08 maja 1981 r. o pracowniczych ogrodach działkowych (Dz. U Nr 12, poz. 58 ze zm.) oraz art. 16, a także art. 1, 3, 4, 5, 7 ustawy z dnia 08 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz. U. Nr 169, poz. 1419 ze zm.) w zw. z art. 275, art. 284 ust. 1, art. 288 ust. 1, art. 289, art. 272 i art. 273 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902 ze zm.). Nadto zarzucił nieuznanie, iż w/w art. 14 i art. 16 stanowią lex specialis w stosunku do przepisów ustawy Prawo ochrony środowiska oraz nieprawidłowe przyjęcie, iż Polski Związek Działkowców Rodzinny Ogród Działkowy prowadząc statutową działalność powoduje niszczenie środowiska, a tym samym jest zobowiązany do stosownych rekompensat, w tym ponoszenia opłat za pobór wody.