W sprawie niniejszej ustawa p.o.ś. takiego wyłączenia nie zawiera, stąd jest ono obowiązujące.
W sytuacji, gdy okoliczność, iż należyte prowadzenie pracowniczych ogrodów działkowych (w tym w sposób umożliwiający prowadzenie upraw ogrodniczych), należy do statutowych zadań strony skarżącej, nie była przez organy podatkowe wskazane przepisem art. 281 p.o.ś. kwestionowana, zaś - jak wskazano wyżej - opłata za pobór wody była podatkiem w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o pracowniczych ogrodach działkowych w okresie jego obowiązywania i jest nim w rozumieniu art. 16 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych stanowiącego kontynuację poprzedniej regulacji prawnej, stwierdzić należało, że nałożenie na stronę skarżącą obowiązku zapłaty określonych decyzją organu podatkowego z dnia 04 kwietnia 2007 r. kwot, a utrzymaną w mocy zaskarżoną decyzją, nastąpiło z naruszeniem w/w przepisów.
Skoro decyzje organów obu instancji zostały wydane z naruszeniem prawa materialnego i miało to wpływ na wynik sprawy, to podlegały one uchyleniu na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W punkcie II wyroku orzeczono na podstawie art. 152 cyt. ustawy.
O zwrocie kosztów sądowych oraz kosztów zastępstwa procesowego orzeczono w oparciu o art. 200 i 205 § 2 p.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).