Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Jerzy Bujko (spr.), Sędziowie asesor WSA Wojciech Stachurski, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Protokolant Elżbieta Stasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] grudnia 2004 r. Nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę, -
Wnioskiem z dnia 12.10.2004 r. J. M. wystąpił o przyznanie mu zasiłku celowego i okresowego, nie podając jednak jakiego okresu dotyczy to żądanie. Postępowanie dotyczące przyznania zasiłku celowego toczyło się odrębnie. Natomiast decyzją z dnia [...].11.2004 r. wydaną z upoważnienia Burmistrza Z. organ odmówił wnioskodawcy przyznania zasiłku okresowego, bowiem decyzją z dnia [...].09.2004 r. wydaną na wniosek z dnia 14.06.2004 r. J. M. otrzymał już zasiłek okresowy na miesiące od czerwca do października 2004 r. w kwocie 73,94 zł miesięcznie.
Od decyzji tej J. M. wniósł odwołanie, zarzucając naruszenie szeregu przepisów Koknstytucji R.P., Kodeksu postępowania administracyjnego i ustawy o pomocy społecznej.
Decyzją z dnia [...].12.2004 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy ustalił, iż J. M. został przyznany zasiłek okresowy na okres od 1 czerwca do 31 października 2004 r. w wysokości 73,94 zł miesięcznie, to jest w kwocie odpowiadającej 20 % różnicy pomiędzy ustawowym kryterium dochodowym wynikającym z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z 12.03.2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) a dochodem wnioskodawcy. Jest to minimalna wysokość tego świadczenia, jaką odwołujący się mógł uzyskać w 2004 r., zgodnie z art. 147 ust. 1 w zw. z art. 38 ustawy o pomocy społecznej. Przyznająca to świadczenie decyzja z dnia [...].09.2004 r. w dacie rozpoznawania sprawy przez organ odwoławczy nie była jeszcze ostateczna, lecz nie mogło to być podstawą do przyznania stronie tego samego świadczenia za ten sam okres. Za nieuzasadnione uznał organ odwoławczy zarzuty podniesione w odwołaniu dotyczące naruszenia prawa, w tym niezapewnienia stronie czynnego udziału w postępowaniu. Organ podał też, że kolejną decyzją z [...].12.2004 r. przyznany został skarżącemu zasiłek okresowy na miesiące listopad i grudzień 2004 r.
Na wymienioną decyzję SKO z [...].12.2004 r. J. M. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. Zarzucił jej naruszenie art. 38 ustawy o pomocy społecznej przez odmowę przyznania zasiłku okresowego, mimo iż brak jest prawomocnej decyzji przyznającej to świadczenie na miesiące od czerwca do grudnia 2004 r. a nadto zasiłek ten nie został dotychczas wypłacony. Skarżący podniósł, iż zaskarżona decyzja narusza przepisy art. 6 - 11 k.p.a. a także art. 2, 7, 8, 32, 50 i 51 ust. 1 Konstytucji R.P., gdyż nie uwzględnia obowiązku zaspokajania przez państwo niezbędnych potrzeb życiowych osób i rodzin znajdujących się w trudnej sytuacji. Decyzja ta wbrew prawu nie wskazuje też kryteriów, jakim kierowały się organy przy przyznawaniu spornego świadczenia. W związku z tym skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.
W odpowiedzi na tę skargę SKO w Ł. wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że skarga jest nieuzasadniona. Występując pismem z dnia 12.10.2004 r. skarżący nie określił okresu na jaki żądał przyznania mu zasiłku okresowego. Nie ustalił tego też organ I instancji. Jednakże z zebranego w sprawie materiału wynika, że J. M. przyznany został zasiłek okresowy za okres od 1.06 do 31.10.2004 r. (decyzją z dnia [...].09.2004 r.) a następnie na okres od 1.11 do 31.12.2004 r. (decyzją z dnia [...].12.2004 r.). Fakt, iż obie te decyzje określiły wysokość świadczenia na minimalnym poziomie wynikającym z art. 147 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 38 ustawy z dnia 12.03.2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) a także, że nie zostały one dotychczas wypłacone, nie uzasadnia przyznania skarżącemu zasiłku okresowego na ten sam okres w wyższej wysokości. Organ I instancji rozważał bowiem możliwość przyznania żądanego świadczenia w wysokości uzasadnionej zarówno potrzebami skarżącego jak i sytuacją finansową i płatnymi możliwościami Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. i przyznał żądane świadczenie na poziomie uwzględniającym te warunki. Skarżący mógł kwestionować wysokość przyznanych zasiłków w postępowaniach zakończonych wydaniem pozytywnych decyzji, a nie powinien występować z nowym żądaniem za ten sam okres. Zarzucając naruszenie szeregu przepisów wskazanych w skardze skarżący nie wskazał na czym miała polegać ich obraza. Zarzuty te należy więc uznać za gołosłowne. Należy też zauważyć, że państwo ma obowiązek udzielania osobom znajdującym się w trudnej sytuacji, bez własnej winy, pomocy społecznej, lecz jej formy, zakres i warunki świadczenia określa powołana wyżej ustawa o pomocy społecznej. Odmawiając przyznania żądanego świadczenia, z powodu przyznania go w innych postępowaniach, organy nie musiały też wyjaśniać szczegółowych kryteriów, którymi kierują się przy jego przyznawaniu. Wreszcie zarzut pozbawienia skarżącego czynnego udziału w postępowaniu należy uznać za nieuzasadniony z przyczyn szczegółowo wskazanych w odpowiedzi na skargę.
Dlatego na podstawie art. 151 ustawy z 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczono jak w sentencji.