Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder, Sędziowie asesor sądowy WSA Marcin Kojło (spr.),, sędzia WSA Marek Leszczyński, Protokolant specjalista Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 listopada 2019 r. sprawy ze skargi Wojewody P. na uchwałę Rady Miasta S. z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części Miasta S. stwierdza nieważność zaskarżonego aktu
Wojewoda P. wniósł skargę na uchwałę Nr [...] Rady Miasta S. z dnia [...] maja 2019 r. w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części miasta S. Kwestionowanej uchwale zarzucił istotne naruszenie:
- art. 15 ust. 2 pkt 7 i 9 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 z późn. zm. - dalej jako: "u.p.z.p."), poprzez brak jakiegokolwiek odniesienia do ograniczeń związanych z funkcjonowaniem przyszpitalnego lądowiska dla śmigłowców zlokalizowanego poza granicami kwestionowanego planu miejscowego;
- art. 15 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. w zw. z § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164 poz. 1587), poprzez brak wprowadzenia na rysunku planu miejscowego ograniczeń wynikających z funkcjonowania w sąsiedztwie planu lądowiska przyszpitalnego;
- art. 15 ust. 2 pkt 10 u.p.z.p. poprzez brak obsługi komunikacyjnej części działek w obrębie obszaru planistycznego 5MN oraz poprzez wyznaczenie linii zabudowy od ulic, które zostały zlokalizowane poza granicami planu;
- § 3 ust. 9 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 czerwca 2019 r.
w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego (Dz. U. z 2019 r. poz. 1213) poprzez brak spełnienia wymagań dotyczących funkcjonowania w sąsiedztwie planu lądowiska dla śmigłowców.
Wskazując na powyższe Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności kwestionowanej uchwały w całości.
Uzasadniając stawiane zarzuty Wojewoda wskazał, że zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.z.p., zapisy planu powinny być zgodne m.in. z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem. Tu z kolei obowiązuje rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 27 czerwca 2019 r w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego, które wymaga w § 3 ust. 8 by każdy szpitalny oddział ratunkowy dysponował całodobowym lądowiskiem, jeśli nie może on dysponować lotniskiem. Lądowisko takie powinno według § 3 ust. 9 rozporządzenia spełniać wymagania zawarte zarówno w załączniku do tego rozporządzenia jak i w ustawie z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze (Dz. U. z 2018 r. poz. 1183 z późn. zm.). Załącznik do ww. rozporządzenia w ust. 7 mówi o tym, że przeszkody usytuowane na osi lądowania i startu lądowiska nie mogą być wyższe, niż to wynika z granicznej płaszczyzny o nachyleniu 1:6 w stosunku do poziomu lądowiska. Tworzy się tym samym powierzchnia ograniczająca wysokość przeszkód w osi lądowania i startu śmigłowców. Powierzchnia ta ma licząc od płyty lądowiska 600 m w obie strony wyznaczone dla lądowiska jako strefa lądowania i startu. W obrębie tej powierzchni licząc od płyty lądowiska przeszkody, w tym zabudowa, nie mogą osiągać wskazanej w załączniku wysokości. W pkt 8 załącznika do ww. rozporządzenia znalazły się ponadto wymagania by także obszar znajdujący się z boku osi lądowania i startu lądowiska był ograniczony co do wysokości istniejących na nim przeszkód.
Wojewoda wskazał, że lądowisko dla śmigłowców "S.-Szpital" posiada swoją własną strefę lądowania i startu. Z otrzymanej dokumentacji nie wynika zaś, aby Miasto S. dokonało ekspertyz, które pozwoliłyby stwierdzić, iż wysokość zabudowy jaka jest założona w kwestionowanej uchwale, nie wpłynie negatywnie na bezpieczeństwo lub regularność operacji lotniczych wykonywanych na lądowisku.