Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder, Sędziowie asesor sądowy WSA Marcin Kojło (spr.),, sędzia WSA Marek Leszczyński, Protokolant specjalista Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 listopada 2019 r. sprawy ze skargi Wojewody P. na uchwałę Rady Miasta S. z dnia [...] maja 2019 r. nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części Miasta S. dla terenów położonych przy ul. [...], [...] i [...] oddala skargę
Wojewoda P. wniósł skargę na uchwałę Nr [...] Rady Miasta S. z dnia [...] maja 2019 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części miasta S. dla terenów położonych przy ul. [...]. Kwestionowanej uchwale zarzucił istotne naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 z późn. zm. - dalej jako: "u.p.z.p."), poprzez umieszczenie w części lub całości poza granicami planu układu obsługującego projektowane w planie obszary planistyczne oraz brak wystarczających rozwiązań w zakresie infrastruktury technicznej.
Wskazując na powyższe naruszenie prawa Wojewoda wniósł o stwierdzenie nieważności kwestionowanej uchwały w całości.
Uzasadniając stawiane zarzuty Wojewoda wskazał, że Rada Miasta S. przyjęła postanowienia, którymi dla obszarów planistycznych 2MN,U, 3MN,U i 5MN,U od strony południowej wyznaczono linie zabudowy od dróg, wskazane w § 23 ust. 3 pkt 11 uchwały, które zlokalizowane są poza granicami planu miejscowego.
Organ nadzoru zwrócił uwagę, że linia zabudowy jest integralną częścią drogi publicznej przypisaną do rodzaju drogi (autostrada, ekspresowa, krajowa, wojewódzka, powiatowa, gminna). Zgodnie z art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2068 z późn. zm.) linię zabudowy określa się jako usytuowanie w odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni danego rodzaju drogi (autostrada, ekspresowa, krajowa, wojewódzka, powiatowa, gminna). Bez prawnego określenia rodzaju drogi w tej samej uchwale, w której wyznacza się linię zabudowy, niemożliwa jest weryfikacja zgodności z prawem przyjętego rozwiązania (usytuowania linii zabudowy na terenie przyległym do pasa drogowego).
Zdaniem Wojewody, pozostawienie dróg poza granicami planu miejscowego oznacza odstąpienie od obligatoryjnej planistycznej weryfikacji poprawności usytuowania i geometrii pasa drogowego adekwatnie do przypisanej im kategorii. Może bowiem okazać się, iż szerokość istniejącego pasa drogowego i jego geometria są niezgodne z przepisami i wymagają korekty kosztem terenów zlokalizowanych także w granicach planu. Umieszczenie całego pasa drogowego poza granicami planu uniemożliwia dostosowanie ww. parametrów drogi do obowiązujących w tym zakresie przepisów i stanowi istotne naruszenie ładu przestrzennego, o którym mowa w art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. Ponadto brak wspomnianych dróg w granicach planu miejscowego, a tym samym brak prawnego określenia ich kategorii, tworzy sytuację, w której niemożliwe jest w wymiarze planistyczo-prawnym poprawne rozwiązanie strefy skrzyżowań z drogami w obrębie planu miejscowego, tj. z drogą KD-D stanowiącą drogę publiczną klasy dojazdowej.
W kontekście powyższego organ nadzoru zwrócił uwagę, że wrysowywane na rysunku planu miejscowego tzw. trójkąty widoczności, stanowiące ingerencję w nieruchomości przyległe do skrzyżowań, powinny być wyznaczane zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.