Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant sekretarz sądowy Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi T. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą U. T. T. w S. na decyzję Państwowej Inspekcji Pracy Okręgowego Inspektora Pracy w B. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], wydaną przez Starszego Inspektora Pracy Specjalistę w Okręgowym Inspektoracie Pracy w B., nałożono na T. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Usługi T. [...] w S. karę pieniężną w kwocie 2 650 zł z tytułu naruszenia przepisów o transporcie drogowym. W podstawie prawnej decyzji organ wskazał art. 33 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r., poz. 640) oraz art. 93 ust. 1 w związku z art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 z późn. zm.), powoływanej dalej jako "u.t.d.".
Za udowodnione organ I instancji uznał:
1. naruszenie art. 92a ust. 1, ust. 3 pkt 2, ust. 6 u.t.d. oraz lp. 5.3.1 i 5.3.2 załącznika nr 3 do ustawy tj. skrócenie w trzech przypadkach dziennego czasu odpoczynku przy wykonywaniu przewozu drogowego (tj. w dniach 2 października 2012 r., 26 listopada 2012 r. i 10 marca 2013 r.) - za które ustalono kary po 300, 900 i 500 zł. Jak wskazał organ, w każdym przypadku na odwrotnej stronie wykresówki kierowca wskazał, że przekroczenie czasu pracy wiązało się z przekraczaniem granicy, jednakże nie można uznać tego odstępstwa za usprawiedliwione nieprzestrzeganie przepisów o wymaganym dziennym odpoczynku;
2. naruszenie art. 92a ust. 1, ust. 3 pkt 2, ust. 6 u.t.d. oraz lp. 5.2.1 i 5.2.2 załącznika nr 3 do ustawy tj. prowadzenie w jednym przypadku pojazdu przez okres dłuższy niż 4,5 godziny bez wymaganej przerwy (tj. w dniu 28 lipca 2012 r.) - za które ustalono karę w wysokości 150 zł. Jak wskazał organ I instancji, w opisanym przypadku brak było dokumentu (zapisu na odwrocie wykresówki) uzasadniającego odstąpienie od przestrzegania norm, nadto stanowi to naruszenie art. 7 Umowy Europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR);
3. naruszenie art. 92a ust. 1, ust. 3 pkt 2, ust. 6 u.t.d. oraz lp. 5.3.7 załącznika nr 3 do ustawy tj. nieokazanie do kontroli wykresówki potwierdzającej fakt prowadzenia pojazdu - za które ustalono karę w wysokości 500 zł. Wskazano, że powyższy obowiązek wynika z art. 14 ust. 2 oraz art. 15 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85;
4. naruszenie art. 92a ust. 1, ust. 3 pkt 2, ust. 6 u.t.d. oraz lp. 5.3.7 załącznika nr 3 do ustawy tj. okazanie do kontroli wykresówki niezawierającej wszystkich danych o okresach aktywności kierowcy (okazanie przez kierowcę wykresówki bez odręcznie zaznaczonego przejazdu między miejscowością B. a S. Zdaniem organu I instancji, powyższe stanowi naruszenie art. 15 ust. 2 i 3 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85.
T. W. złożył od powyższej decyzji odwołanie, w którym zarzucił naruszenie art. 7, 10 § 1, 15, 77 § 1 i 107 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez brak rozpatrzenia całości materiału dowodowego, poczynienie nieprawidłowych ustaleń faktycznych, brak należytego uzasadnienia decyzji, pozostawienie bez rozpatrzenia i uwzględnienia wyjaśnień strony i dokonanie nieprawidłowej interpretacji przepisów. Odwołujący się wskazywał na obiektywne, niezależne od pracodawcy i kierowcy przyczyny popełnienia naruszeń i wnosił o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania administracyjnego.