Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Stanisław Prutis, Sędziowie asesor WSA Małgorzata Roleder, asesor WSA Wojciech Stachurski (spr.), Protokolant Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi F. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1. oddala skargę; 2. przyznano adwokatowi J. Z. od Skarbu Państwa (kasa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku) kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżącego wykonane na zasadzie prawa pomocy.-
Decyzją z [...] maja 2005 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy decyzję Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w T. z [...] lutego 2005 r. nr [...], na mocy której przyznano F. B. zasiłek celowy w kwocie 100 zł na zakup lekarstw.
Organy administracyjne uznały, iż F. B. spełnia warunki do przyznania mu pomocy w formie zasiłku celowego. Wskazały, że uzyskiwany przez niego dochód kwocie 461 zł miesięcznie jest równy ustalonemu przez ustawodawcę kryterium finansowemu. Natomiast wysokość przyznanego w tej sprawie zasiłku celowego zdeterminowana była środkami finansowymi będącymi w dyspozycji organu pierwszej instancji, a także ilością osób zgłaszających się po pomoc. Podkreślono, iż zasiłek celowy z natury swej jest świadczeniem doraźnym i nie może być traktowany jako stałe źródło dochodu wnioskodawcy, a powinien uzupełniać własne środki, możliwości i uprawnienia osób ubiegających się o przedmiotową pomoc. Organy wskazały przy tym, że F. B. od 1992 roku jest objęty sukcesywną pomocą z opieki społecznej, świadczoną w różnych formach.
W złożonej do Sądu skardze F. B. podniósł, że powyższa decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. została wydana w terminie, jednak przekroczony został termin jej wysłania o jeden dzień. W ocenie skarżącego został więc przekroczony termin do załatwienia sprawy. Zarzut opóźnienia w wydaniu i doręczeniu decyzji skarżący sformułował także wobec organu pierwszej instancji. Podniósł, że jego wniosek o przyznanie zasiłku wpłynął do MGOPS w T. 27 stycznia 2005 r. i jego zdaniem decyzja powinna być wydana w najpóźniej do 17 lutego 2005 r., a została wydana aż [...] lutego 2005 r. Wysłano ją 9 marca 2005 r., a doręczono dopiero 15 marca 2005 r. Skarżący wyraził także ogólne niezadowolenie z pracy MGOPS w T. i jego kierowniczki - Pani B. S. Wskazał między innymi, że B. S. podpisała odpowiedź na jego odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji, a on sam złożył na nią skargę do Burmistrza T. Stwierdził, że już wcześniej wnosił pisma do P. Urzędu Wojewódzkiego o wyłączenie jej od załatwiania jego spraw. Skarżący podniósł ponadto, że we wniosku o przyznanie zasiłku wskazał na zaciągniętą przez siebie pożyczkę, którą później musiał spłacać. Zaciągniecie tej pożyczki było niezbędne dla jego egzystencji.
W odpowiedzi na skargę SKO w B. wniosło o jej oddalenie. Kolegium stwierdziło, że kwestie skarg do Burmistrza na działalność kierownika ośrodka pomocy społecznej winny być rozpatrywane w innych trybach. Kolegium nie może się do nich odnieść ze względu na brak umocowania prawnego do oceny przebiegu postępowania skargowego, odrębnego od prowadzonego postępowania odwoławczego. Poza tym Kolegium w całości podtrzymało swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, co do prawidłowości postępowania organu pierwszej instancji. W ocenie organu odwoławczego zarzuty skarżącego są nieuzasadnione.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga jest bezzasadna.
Sądy administracyjne, obok innych Sądów i Trybunałów, sprawują w Rzeczypospolitej Polskiej wymiar sprawiedliwości - art. 175 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. W świetle przepisów art. 1 § 1 i 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sprawowanie wymiaru sprawiedliwości przez sądy administracyjne odbywa się poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, a kryterium tej kontroli jest, co do zasady, zgodność z prawem. Można więc uznać, że dla potrzeb działalności orzeczniczej sądów administracyjnych przez sprawiedliwość należy rozumieć to, co wynika z przepisów prawa. Powyższe stanowi konsekwencję wyrażonej w art. 6 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) zasady, że organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa.