Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.),, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 lutego 2013 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, we wznowionym postępowaniu, decyzji w sprawie pozwolenia na budowę magazynu butli, hali napełniania butli, pomieszczeń pomocniczych, instalacji elektrycznej, zraszaczowej, sprężonego powietrza, wentylacji i c.o. w budynku produkcyjnym, jako III etap punktu przeładunku gazu płynnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Starosty S. z dnia [...].10.2009 r., nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Wojewody P. na rzecz skarżącego S. S. kwotę 200 (słownie: dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności.
Decyzją z dnia [...] grudnia 1997 r., nr [...] Kierownik Urzędu Rejonowego w S. zatwierdził projekt budowlany i udzielił firmie S. Spółka z o. o. z siedzibą w B. pozwolenia na budowę III etapu punktu przeładunku gazu płynnego w S. przy ul. O., na działce o nr [...], obejmującego budowę magazynu butli, hali napełniania butli, pomieszczeń pomocniczych, instalacji elektrycznej, zraszaczowej, sprężonego powietrza, wentylacji i c.o. w budynku produkcyjnym. Decyzja stała się ostateczna zaś inwestycja przyjęta została do użytkowania ostateczną decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego w S. z dnia [...] lutego 1998 r., nr [...].
Wnioskiem z dnia 19 czerwca 2009 r. T. P., J. P., S. Sz., R. W., K. R., M. J., K. C. i R. K. wystąpili do Starostwa Powiatowego w S. o wznowienie na podstawie art. 145 § 1 pkt. 4 i 5 kpa postępowania zakończonego ww. decyzją. Wskazali, że bez własnej winy nie brali udziału w postępowaniu jako strony, mimo że inwestycja zagraża bezpośrednio ich zdrowiu i życiu i przez to mieli interes prawny aby być stroną tego postępowania. Wskazali też na, ich zdaniem, nową okoliczność, tj. decyzję SKO w B. z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...], którą organ wznowił postępowanie w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Burmistrza S. z dnia [...] października 1996 r. o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu inwestycji polegającej na budowie punktu przeładunkowego gazu płynnego oraz rozlewni gazu przewidzianej do realizacji na działce o nr. geod. [...] w S. przy ul. B. i wyznaczyło do jej załatwienia Burmistrza Cz., zaś Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z [...] czerwca 2009 r., sygn. akt [...] oddalił skargę inwestora na powyższą decyzję. W dacie składania wniosku, pomimo iż wyrok był nieprawomocny wnioskodawcy twierdzili, że w obrocie prawnym pozostawała ostateczna decyzja SKO. Wnioskodawcy wskazali, że o decyzjach dowiadywali się stopniowo począwszy od dnia 19 maja 2009 r., kiedy to firma B. - w odpowiedzi na pozew T. P. do Sądu Rejonowego w B. przedłożyła szereg pozwoleń na użytkowanie obiektów, gdzie w uzasadnieniach wymienione były daty i numery decyzji o pozwoleniu na budowę. Natomiast o wyroku WSA dowiedzieli się 18 czerwca 2009 r. Tym samym zachowany został miesięczny termin określony wart. 148 § 1 kpa.
Postanowieniem z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] Starosta S. wznowił postępowanie w sprawie zakończonej ww. ostateczną decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego w S. z dnia [...] grudnia 1997 r. Następnie decyzją z dnia [...] października 2009 r., nr j.w., na podstawie art. 151 § 2 kpa, odmówił stwierdzenia, że ww. decyzja wydana została z rażącym naruszeniem prawa. Organ l instancji wskazał na brak spełnienia przez wnioskodawców przesłanki wznowienia z art. 145 § 1 pkt 4 kpa. Odwołanie od tej decyzji złożyli wnioskodawcy, reprezentowani przez J. B.
Decyzją z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...] Wojewoda P., na podstawie art. 138 § 1 pkt. 2 kpa i art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. nr 243, poz. 1623 ze zm.), uchylił zaskarżoną decyzję w części podstawy orzeczenia, tj. art. 151 § 2 kpa oraz orzeczenia tj. " odmawiam stwierdzenia, że ostateczna decyzja Kierownik Urzędu Rejonowego w S. z dnia [...] grudnia 1997 r., znak: [...] (...) wydana została z rażącym naruszeniem prawa" i w tym zakresie orzekł: wskazując jako część podstawy orzeczenia art.151 § 1 pkt 1 kpa oraz orzeczenia: "odmawiam uchylenia, we wznowionym na żądanie stron postępowaniu, dotychczasowej ostatecznej decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w S. z dnia [...] grudnia 1997 r., znak: [...] (...)", w pozostałej części zaskarżoną decyzję utrzymał w mocy. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podano, że postanowieniem Starosty S. z dnia [...] lipca 2009 r., otwarte zostało postępowanie wznowieniowe, w którym organ w pierwszej kolejności bada, czy wnioskodawcy posiadają interes prawny do bycia stroną w postępowaniu podstawowym o wznowienie którego wystąpili, tj. czy bez własnej winy nie brali udziału w postępowaniu zakończonym ostateczną decyzją o pozwoleniu na budowę z dnia [...] grudnia 1997 r. Wskazano, że decyzja ta wydana została na podstawie obowiązującej w dacie jej wydawania wersji ustawy - Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. Ustawa nie definiowała stron w postępowaniu o pozwolenie na budowę. Stąd strony postępowania określane były na podstawie z art. 28 kpa. Zatem właściciele lub użytkownicy wieczyści działek sąsiadujących z nieruchomością której dotyczy postępowanie, mogą być jego stroną po wykazaniu w konkretnej sprawie i w konkretnych okolicznościach tej sprawy przesłanek z art. 28 kpa, a więc wpływu wyniku tego postępowania na własny interes prawny lub obowiązek. Uznanie za stronę właścicieli lub użytkowników wieczystych nieruchomości dalej położonych wymaga wykazania, że wynik postępowania dotyczy ich interesu prawnego lub obowiązku. Organ odwoławczy podał, że w aktach sprawy organu l instancji znajduje się pismo wnioskodawców z dnia 12 sierpnia 2009 r. przesłane w odpowiedzi na zobowiązanie przez Starostę S., każdego z nich oddzielnie, do wskazania interesu prawnego. W piśmie tym wskazano, że ich interes prawny wynika z ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, zgodnie z którą obiekt budowlany należy projektować, budować, użytkować i utrzymywać w sposób zapewniający bezpieczeństwo pożarowe, ochronę przed hałasem i drganiami, ochronę ludności zgodnie z wymaganiami obrony cywilnej, ochronę uzasadnionego interesu osób trzecich min. przed zanieczyszczeniami powietrza wody i gleby. Natomiast obecnie zakład nie zapewnia wskazanych wymogów, zaś wnioskodawcy znajdują się na liście osób przeznaczonych do ewakuacji w razie ewentualnej awarii obiektu. Na potwierdzenie swojego stanowiska wnioskodawcy przy skierowanym do Wojewody P. wniosku z dnia 8 maja 2012 r. o podjęcie zawieszonych postępowań załączyli dodatkowy materiał dowodowy wskazujący na uciążliwości związane z obecnym funkcjonowaniem inwestycji firmy B. (m.in. płytki DVD, zdjęcia, opinie z zakresu ochrony przeciwpożarowej, pisma z Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w S. oraz z Komendy Powiatowej Policji w S., Zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy dla zakładu o dużym ryzyku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej bazy gazu płynnego z maja 2005 r., raport bezpieczeństwa B. S.A Oddział w S. z 2009 r.). W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy podał, że zamiar inwestycyjny oparty był na znajdującej się w aktach sprawy dokumentacji projektowej: koncepcji rozlewni i przeładunku gazu płynnego w Sokółce wykonanej dla S. spółka z o.o. w B. przez przedsiębiorstwo E. spółka z o.o. w P. Z koncepcji tej wynika, że teren przeznaczony pod realizację projektowanej bazy przeładunkowej gazu płynnego zlokalizowany został na obszarze byłego Zakładu Prefabrykacji Budowlanych - Betoniarnia S. Był to teren wydzielony, uzbrojony, wyposażony w bocznicę normalnotorową oraz obiekty stałe (hale magazynowo-produkcyjne, warsztaty, pomieszczenia socjalne) które miały być częściowo zaadaptowane dla potrzeb inwestycji. Teren posiada dojazd drogowy oraz drogi wewnętrzne. Omawiana dokumentacja uzgodniona została bez uwag pod względem bhp i ergonomii przez specjalistę ds. bhp i ergonomii w sierpniu 1996 r. Uzgodniona także została z uwagami przez rzeczoznawcę d/s zabezpieczeń przeciwpożarowych w dniu 2 września 1996 r. Znajdujący się w projekcie budowlanym projekt zagospodarowania przedmiotowej działki uzgodniony został bez uwag pod względem bhp i ergonomii przez specjalistę ds. bhp i ergonomii. Również projekt budowlany oraz na projekty techniczne uzgodnienie zostały bez uwag przez rzeczoznawców d/s zabezpieczeń przeciwpożarowych, do spraw bhp i ergonomii oraz zaopiniowanie bez zastrzeżeń przez Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w S. Organ odwoławczy wskazał, że w dacie wydawania przedmiotowej decyzji obowiązywało Rozporządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 sierpnia 1996 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi dalekosiężne do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie (Dz. U. Z 1996 r., nr. 122, poz. 576). W ocenie organu wymogi odległościowe zawarte w § 82 rozporządzenia zostały spełnione. Wskazano, że odczytując skalówką odległości z projektu zagospodarowania działki nr [...], odległość obiektu projektowanego w III etapie budowy od najbliższych budynków mieszkalnych wynosi około 170 m. Nadto organ odwoławczy wywiódł, że z analizy projektu budowlanego pod kątem wymiarów stref zagrożenia wybuchem wynika iż występują one wyłącznie na terenie inwestycji w znacznym oddaleniu od budynków mieszkalnych na nieruchomościach odwołujących się. Podano również, że przedmiotowa inwestycja jako całość, czyli punkt przeładunku gazu płynnego, obejmująca zbiorniki do magazynowania mniej niż 100 000 m 3 gazu, zgodnie z § 3 pkt 3 lit c Rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 13 maja 1995 r. w sprawie określenia inwestycji szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz ocen oddziaływania na środowisko (Dz. U nr 52, poz. 284) zakwalifikowana była jako inwestycja mogąca pogorszyć stan środowiska. W związku z powyższym inwestor wraz z wnioskiem o pozwolenie na budowę przedłożył Ocenę oddziaływania (lII etapu) inwestycji na środowisko wykonaną do pozwolenia na budowę. W Ocenie przeanalizowany został wpływ obiektów zamierzonych do realizacji w lII etapie inwestycji na środowisko i zdrowie ludzi pod kątem wymaganym przepisami o ochronie i kształtowaniu środowiska (m in. zmiany jakości powietrza, klimatu akustycznego, oddziaływania na wody podziemne i powierzchniowe, na powierzchnię ziemi wraz z glebą). Autor Oceny przeprowadził w niej badania i analizy i wykazał, że zastosowane w projekcie rozwiązania oraz zabezpieczenia minimalizujące oddziaływanie inwestycji powodują, że oddziaływanie to nie wykracza poza granice terenu inwestycji. Omawianą ocenę oddziaływania na środowisko opracowano uwzględniając obiekty I i II etapu inwestycji. Decyzją z dnia [...] grudnia 1997 r., znak: [...] Wojewoda B. po przeanalizowaniu dokumentacji projektowej lII etapu realizacji inwestycji punktu przeładunkowego gazu płynnego w S. oś. B. oraz oceny oddziaływania na środowisko projektowanej inwestycji, wyraził zgodę na przedłożone rozwiązania projektowe na podstawie ustawy o ochronie i kształtowaniu środowiska.