Celem skargi na niewykonanie wyroku jest nałożenie sankcji pieniężnej na organ, który w sprawie nie działa, mimo że został do tego zobowiązany wcześniejszym wyrokiem sądu, przy czym brak działania dotyczy sprawy załatwianej w indywidualnym postępowaniu administracyjnym w sposób określony art. 3 § 2 pkt 1 - 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), gdyż tylko w takim zakresie jest dopuszczalne skarżenie bezczynności organu, uzasadniającej nałożenie grzywny.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.),, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 lutego 2011 r. sprawy ze skargi W. S. na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku w sprawie II SAB/Bk 26/08 oddala skargę
Skarga została wywiedziona na tle następujących zdarzeń.
Wnioskiem z dnia 19 lutego 2008 r. W. S. zwróciła się do P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. o zbadanie w postępowaniu administracyjnym bezprawnego przesunięcia punktów granicznych oraz nieprawidłowego opracowania mapy zasadniczej w zakresie obejmującym m.in. obszar działki oznaczonej nr [...] we wsi S. Jako podstawę prawną żądania wskazała art. 61 § 1 w zw. z art. 241 Kpa oraz art. 7 "b" ust. 1 pkt 1 lit. "a" i pkt 2 prawa geodezyjnego i kartograficznego. Wskazano, że w wyniku powyższych bezprawnych działań w obecnej treści mapy ulica jest poprowadzona przez część domu wnioskodawczyni, co nie pokrywa się ze stanem faktycznym na gruncie.
W piśmie z dnia 19 marca 2008 r. organ odmówił podjęcia działań w sprawie wskazując, że przebieg granic przedstawiony na mapie zasadniczej przez uprawnionego geodetę jest zgodny ze stanem ujawnionym w dokumentacji technicznej. Powołał rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno - kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie.
W odpowiedzi na zażalenie strony na bezczynność organ skierował do niej kolejne pismo z dnia 25 kwietnia 2008 r., w którym podtrzymał swoje stanowisko. Dodatkowo wyjaśnił, że prowadzenie i aktualizacja treści mapy zasadniczej odbywa się według zasad określonych przepisami instrukcji technicznej wprowadzonej do stosowania rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 r. w sprawie standardów technicznych dotyczących geodezji, kartografii oraz krajowego systemu informacji o terenie. Wskazane przepisy nie przewidują prowadzenia postępowań administracyjnych w trybie uregulowanym w Kpa.
Wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie II SAB/Bk 26/08 ze skargi W. S. na bezczynność P. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w B. tutejszy sąd zobowiązał organ do wydania orzeczenia załatwiającego wniosek skarżącej z dnia 19 lutego 2008 r. w terminie 30 dni od dnia zwrotu akt. Zdaniem sądu organ pozostawał w bezczynności, bowiem nie podjął żadnych działań w celu rozpoznania wniosku skarżącej, gdyż za takie nie mogły być uznane pisma informacyjne z dnia 19 marca 2008 r. oraz 25 kwietnia 2008 r. Wyjaśniono, że zgodnie z art. 61 § 3 Kpa wszczęcie postępowania administracyjnego na wniosek strony nie jest uzależnione od uznania organu, ale następuje z mocy prawa w dniu złożenia żądania i powinno zostać zakończone załatwieniem sprawy w terminie z art. 35 Kpa, poprzez wydanie decyzji rozstrzygającej sprawę co do istoty lub w innej formie określonej w Kpa. Bezczynność istnieje zatem, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie, prowadził postępowanie, ale nie zakończył go lub też nie podjął stosownej czynności. Obojętne jest przy tym, czy bezczynność została spowodowana zawinioną lub niezawinioną opieszałością organu. Sąd wskazał, że w rozpoznawanej sprawie stanowisko organu o bezprzedmiotowości postępowania nie uprawniało do zakończenia sprawy wystosowaniem do strony pisma, ale powinno wyrażać się wydaniem decyzji o umorzeniu postępowania (art. 105 § 1 Kpa). Tylko tego rodzaju decyzja umożliwiłaby skontrolowanie toku rozumowania organu poprzez skonfrontowanie przywołanych regulacji prawnych z wnioskiem strony. W przypadku zaś stwierdzenia przez organ, że nie jest on właściwy do załatwienia sprawy, wniosek skarżącej winien zostać przekazany właściwemu organowi (art. 65 § 1 Kpa). Takich działań nie podjęto, dlatego należało ocenić skargę na bezczynność jako zasługującą na uwzględnienie.