Organ wskazał, że w związku z obszernością uzupełnienia zawiesił postępowanie w dniu [...] kwietnia 2008 r. na wniosek inwestora, zaś w dniu [...] maja 2008 r. wydał postanowienie o jego podjęciu - również na wniosek strony.
W uzasadnieniu przytoczono przepisy, które, jego zdaniem, uzasadniały konieczność uzupełnienia projektu budowlanego. Wskazano przede wszystkim na
§ 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.
w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) - nakazujący zapewnić dojście i dojazd projektowanej inwestycji budowlanej do drogi publicznej. Powołując się na art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym definiujący pojęcie "dostępu do drogi publicznej" oceniono, że warunek ten w przedmiotowej sprawie nie został spełniony, bowiem zamierzony dostęp z działek objętych wnioskiem nr [...] i [...] do drogi publicznej A. J. P. [...] planowany jest przez działkę nr [...] - jako przedłużenie działki nr [...] tj. planowanej przyszłej ul. E. Jak wskazał, obecnie działka nr [...] jest prywatnym niezabudowanym terenem. Brak jest zatem faktycznego i bezpośredniego dostępu przez nią do drogi publicznej, jak również inwestor nie przedłożył dokumentu świadczącego o możliwości ustanowienia służebności drogi koniecznej przez działkę nr [...].
Organ podniósł, że inwestor nie przedstawił również projektu w wersji zgodnej z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie budowy systemu zaopatrzenia w wodę. Tymczasem uchwalony plan zakazuje budowy indywidualnych ujęć wody, za wyjątkiem przypadków ujęć awaryjnych, przemysłowych itp.
Jak wskazano, plan miejscowy dopuszcza odprowadzanie ścieków do innych niż miejska systemów kanalizacji spełniającej warunki zbiorowego odprowadzania ścieków, jednak projekt tych wymagań nie uwzględnia.
Brak jest także oświadczeń właściwych jednostek organizacyjnych o zapewnieniu dostaw wody, odbioru ścieków i warunków przyłączenia do sieci, nie uzgodniono lokalizacji projektowanego obiektu kubaturowego i urządzeń towarzyszących z użytkownikami sieci elektroenergetycznej, nie wskazano rodzaju oleju opałowego oraz nie przedłożono kserokopii mapy zasadniczej.
Odwołanie od powyższej decyzji złożył S. K. wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji, ewentualnie orzeczenie co do istoty sprawy.
Zakwestionował ustalenie organu I instancji o braku dostępu działek nr [...] i [...] do drogi publicznej. Podniósł, że czynił starania zmierzające do ustanowienia służebności drogi koniecznej przez działkę nr [...], jednak jej właściciel odmówił zgody. Pomimo to należy przyjąć, zdaniem odwołującego się, że dostęp do drogi publicznej jest zapewniony przez ul. A. G., przy której bezpośrednio projektowana jest inwestycja. Wymieniona ulica została w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z dnia 21 maja 2007 r. określona jako "ulica gminna". Jak wskazał inwestor ustawa z dnia 21 marca 1985 r. przewiduje, że drogi gminne są rodzajem dróg publicznych, a zaliczenie do dróg publicznych następuje na podstawie uchwały rady gminy. W jego ocenie rolę takiej uchwały w sprawie niniejszej spełnił miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Nadto, jak podniósł, dostęp do drogi publicznej zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym to dostęp bezpośredni lub przez drogę wewnętrzną, jak również poprzez wykorzystanie służebności drogowej. Wskazał, że SKO w decyzji z dnia [...] stycznia 2006 r. uchylającej decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] grudnia 2005 r. ustalającą warunki zabudowy w zakresie konieczności ustanowienia służebności drogi koniecznej przesądziło, że działki nr [...] posiadają dostęp do drogi publicznej ulicą G.