Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.),, asesor WSA Małgorzata Roleder, Protokolant Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 marca 2008 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] września 2007 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę
Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Z. działający z upoważnienia Burmistrza Z., decyzją z dnia [...] sierpnia 2007r. nr [...] orzekł o przyznaniu K. M. pomocy w formie zasiłku celowego w wysokości 150 zł na częściowe pokrycie wydatków na: żywność, środki czystości, energię elektryczną, gaz, odzież, obuwie i leki.
W uzasadnieniu organ podał podstawy prawne oraz zasady przyznawania pomocy społecznej uregulowane w ustawie z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. nr 64, poz. 593 ze zm.) podkreślając, że niewielka ilość środków nie pozwala na uwzględnienie wszystkich potrzeb osób ubiegających się o pomoc. Wskazano, iż w budżecie na 2007 roku na zasiłki celowe z pomocy społecznej przewidziano kwotę 280.000 zł. Kwota ta została podzielona na poszczególne miesiące w roku, z uwzględnieniem zwiększonych wydatków w okresach świątecznych. Wysokość miesięcznych transz nie zabezpiecza wszystkich potrzeb zgłaszanych przez osoby ubiegającego o przyznanie pomocy. Możliwości zatem finansowe ośrodka pozwalają tylko na częściowe zaspokojenie niezbędnych potrzeb bytowych K. M. Organ przyznając świadczenie kierował się z jednej strony sytuacją materialną wnioskodawcy i celem na który zasiłek jest przyznawany, a z drugiej strony liczbą ubiegających się o tę formę pomocy osób oraz możliwościami finansowymi ośrodka.
Odwołanie od decyzji wniósł K. M. i zarzucił, że decyzja organu I instancji nie zawiera przesłanek ustalających wysokość przyznanego zasiłku co jest przejawem samowoli administracyjnej.
Decyzją z dnia [...] września 2007 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.
Organ odwoławczy w uzasadnieniu decyzji podał, że wnioskodawca spełnia warunki do przyznania świadczeń z pomocy społecznej na zasadach bezzwrotnych, co zostało potwierdzone w zgromadzonym materiale dowodowym. Jednak nie może oczekiwać zaspokojenia w całości wszystkich zgłaszanych potrzeb, gdyż stosownie do treści przepisu art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej ( Dz. U. Nr 64, póz. 593 z późn. zm.) potrzeby osoby korzystającej z pomocy społecznej powinny być uwzględnione, jeśli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.
Powyższa decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego została zaskarżona przez K. M. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Skarżący zarzucił zaskarżonej decyzji rażące naruszenie ustawy o pomocy społecznej, tj. art. 106 ust. 3 i art. 39 jak i rażącą dyskryminację jego osoby. Podniósł, że decyzja nie rozstrzyga w całości złożonego wniosku a wysokość przyznanego zasiłku celowego nie zaspakaja jego podstawowych potrzeb bytowych. W decyzji brak jest kryteriów, którymi kierowano się w przyznawaniu zasiłku oraz sposobu rozdysponowania posiadanych środków. Naruszono również obowiązek wypłacenia przyznanej pomocy niezwłocznie.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o jej oddalenie podtrzymując w całości argumenty przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.