Organ administracyjny w odpowiedzi na skargę wyjaśnił, że w sytuacji gdy Komisja powołana przez Wojewodę do szacowania szkód, nie oszacowała strat we wszystkich uprawach, ani Kierownik GOPS w Sz. , ani SKO w S., nie mają możliwości przeprowadzenia szacowania uzupełniającego. Tym samym podtrzymano stanowisko i argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. zważył, co następuje:
Skarga podlegała uwzględnieniu albowiem zaskarżona decyzja zapadła z naruszeniem prawa materialnego, które to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy. Brak podniesienia przez skarżącego tego zarzutu nie wpływa na zakres rozpoznania sprawy przez sąd albowiem zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Wskazać należy, że organy administracyjne orzekające w niniejszej sprawie dokonały błędnej interpretacji przepisów §2 pkt 2 oraz § 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 sierpnia 2006r. w sprawie szczegółowych warunków realizacji programu pomocy dla gospodarstw rolnych w celu złagodzenia skutków suszy ( Dz.U. nr 155, poz. 1109).
Organ pierwszej instancji przyjął, że średnią szkód w gospodarstwie obliczyć należało w stosunku do wszystkich użytków rolnych gospodarstwa wnioskodawcy natomiast Samorządowe Kolegium Odwoławcze przyjęło, że średnią szkód obliczyć należało w stosunku do wszystkich upraw rolnych gospodarstwa wnioskodawcy.
Sposób obliczania szkód przyjęty zarówno przez organ I instancji jak i organ odwoławczy jest nieprawidłowy.
Wprawdzie brzmienie przepisu §2 pkt 2 rozporządzenia nie jest jednoznaczne, nie określa bowiem w stosunku do jakiej powierzchni powinna być obliczana skala średnich strat w gospodarstwie, to jednak rozwiązania należy szukać w przepisie §4 ust. 2 rozporządzenia. Z brzmienia tego przepisu można wnioskować, że podstawą do obliczenia średniej powinny być dane zawarte w protokole z oszacowania szkód sporządzonym przez komisję powołaną na podstawie odrębnych przepisów. Skoro tak to dane przyjmowane do ustalenia średniej wysokości szkód powinny być zaczerpnięte z takiego protokołu. Jeżeli komisja nie ustaliła w toku szacowania szkód poniesionych w wyniku suszy w innych uprawach, niż wyszczególnione w protokole, to organ rozstrzygający o prawie pomocy nie może przyjąć, że szkód tych nie było wcale. Organ powinien się kierować wyłącznie danymi o powierzchni tych upraw rolnych na których poniesiono szkody, które zostały oszacowane przez komisję. Do ustalenia średniej nie można natomiast przyjąć powierzchni tych użytków rolnych, na których komisja nie dokonała wyszacowania.
Powyższa interpretacja znalazła już odzwierciedlenie w kilku decyzjach Samorządowych Kolegiów Odwoławczych, np. w Białymstoku ( nr 40.160/XXI/2006), w Elblągu ( nr 1947/PS/06).
Sąd podziela powyższy pogląd, albowiem celem rozporządzenia było udzielnie pomocy rodzinom rolniczym, bez względu na powierzchnię posiadanych upraw rolnych, gdyż klęska suszy w 2006r. miała charakter powszechny.
Przenosząc powyższe uwagi na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że Komisja oszacowała straty w gospodarstwie rolnym S.Sz. na 5,20 ha przyjmują, że na 4,20 ha było 50 % zniszczeń a na 1 ha - 50 %. Po przeliczeniu na powierzchnię okazało się, że nie zebrano upraw z 2,70ha. Obliczając średnią szkód w uprawach spowodowanych suszą, organ I instancji odniósł wielkość oszacowanych szkód do areału całego gospodarstwa skarżącego, tj. do 13,16 ha natomiast organ odwoławczy odniósł wielkość oszacowanych szkód do wszystkich upraw rolnych gospodarstwa rolnego wnioskodawcy, tj. do 10,27 ha zamiast uczynić to w stosunku do 5,20 ha, gdyż tylko na takiej powierzchni szkody zostały oszacowane.
Rozpoznając ponownie sprawę organ I instancji winien dokonać prawidłowego wyliczenia szkód spowodowanych suszą i określić ich wskaźnik procentowy, w oparciu o dane z protokołu komisji z [...] sierpnia 2006r., a następnie raz jeszcze dokona analizy przesłanek wynikających z §2, §4 i §5 cytowanego wcześniej rozporządzenia pod kątem zasadności i wysokości przyznania zasiłku celowego na rzecz skarżącego.
Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 145 §1 pkt 1 lit. "a" w zw. z art. 135 orzekł o uchyleniu zaskarżonej decyzji i decyzji poprzedzającej jej wydanie. Konsekwencją uwzględnienia skargi było stwierdzenie, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się wyroku - art. 152 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.