Sprawa ze skargi na decyzję SKO w Ł. w przedmiocie odmowa stwierdzenia nieważności części decyzji ustalającej środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia
Tezy

1. Obowiązek uzgodnienia z zarządcą drogi obsługi komunikacyjnej i możliwości włączenia do dróg publicznych ruchu drogowego związanego z planowanym przedsięwzięciem o którym mowa w art. 35 ust. 3 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. z 2013 r., poz. nr 260 ze zm.) wynika z mocy prawa.

2. Nałożenie w decyzji środowiskowej obowiązku uzgodnienia o którym mowa w art. 35 ust. 3 ustawy o drogach publicznych stanowi rażące naruszenie prawa, tj. art. art. 82 ust. 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r. nr 199 poz. 1227 ze zm.).

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.),, sędzia WSA Małgorzata Roleder, Protokolant starszy sekretarz sądowy Marta Marczuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 13 lutego 2014 r. sprawy ze skargi W. W. P. w Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] sierpnia 2013 r., nr [...] w przedmiocie odmowa stwierdzenia nieważności części decyzji ustalającej środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. na rzecz strony skarżącej W. W. P. w Z. kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/9

Burmistrz Miasta Z., decyzją z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...], na podstawie art. 71 ust. 2 pkt 2, art. 75 ust. 1 pkt 4, art. 82, art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2008 r. nr 199 poz. 1227 ze zm.) - zwana dalej w skrócie "uooś", § 3 ust. 1 pkt 35 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2010 r. nr 213, poz. 1397) oraz art. 104 k.p.a., ustalił dla [...] z siedzibą w Z., środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia polegającego na budowie stacji paliw przy ul. M. i M. w Z. na działkach o nr [...], [...].

W dniu 10 czerwca 2013 r. W. P. wystąpiła do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z wnioskiem o stwierdzenie, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. w zw. z art. 82 ust. 1 pkt 1 uooś, nieważności ww. decyzji w części dotyczącej pkt III ppkt 7, nakładającego obowiązek uzgodnienia projektu zagospodarowania terenu w zakresie obsługi komunikacyjnej i możliwości włączenia do dróg publicznych ruchu drogowego związanego z planowanym przedsięwzięciem z zarządcami dróg: Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w B. zarządzającą ulicą M. i Powiatowym Zarządem Dróg w Z. zarządzającym ulicą M. W ocenie wnioskodawczyni powyższy obowiązek nałożono bez podstawy prawnej.

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., stwierdziło nieważność przedmiotowej decyzji we wnioskowanej części, jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa - art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. Wskazano, że decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia stanowi jeden z wielu etapów postępowania realizacyjnego. Wymagania stawiane przez ustawodawcę, zmierzające do zapobieżenia zanieczyszczeniom środowiska przez przedsięwzięcie, ujęte są w logicznym ciągu działań podejmowanych przez różne organy, na różnych etapach realizacji i funkcjonowania przedsięwzięcia. Ustawodawca w art. 82 ust. 1 pkt 1 uooś, określił składniki obligatoryjne, które muszą się znaleźć w każdej decyzji środowiskowej oraz składniki fakultatywne wymienione w art. 82 ust. 1 pkt 2-5 uooś. Ustalone w sentencji decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach warunki powinny nawiązywać do organizacyjnych, technicznych i projektowych sposobów eliminowania bądź ograniczania oddziaływania na środowisko. Formułując je, organ nie może wykraczać poza granice własnych kompetencji i przepisów, na podstawie których działa. Wśród wymogów zawartych w art. 82 uooś nie ma wymogu uzgodnienia projektu zagospodarowania terenu w zakresie obsługi komunikacyjnej i możliwości włączenia do dróg publicznych ruchu drogowego związanego z planowanym przedsięwzięciem z zarządcami dróg, stosownie do art. 35 ust. 3 ustawy o drogach publicznych. Umieszczenie w zaskarżonej decyzji kwestionowanego zapisu, nieznajdującego uzasadnienia prawnego, skutkuje stwierdzeniem nieważności rozstrzygnięcia w tym zakresie, jako rażąco naruszającego prawo, gdyż kwestie związane z zagospodarowania terenu w zakresie obsługi komunikacyjnej nie są rozstrzygane w postępowaniu związanym z wydaniem decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i nie należą do kompetencji organu I instancji.

Strona 1/9