W orzecznictwie słusznie dostrzeżono również, że zgodnie z art. 33 ust. 2 ustawy, świadczenia rodzinne są finansowane w formie dotacji celowej z budżetu państwa i powinny być przeznaczone do wykorzystania dla obywateli tegoż państwa (por. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2 października 2014 r. sygn. akt IV SA/Po 227/14, wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 lutego 2009 r., sygn. akt IV SA/Wr 464/08, dostępne na stronie internetowej CBOSA).
Przedstawiona powyżej wykładnia przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych znalazła również potwierdzenie na tle spraw rozpoznawanych w oparciu o przepisy ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, a więc przepisów będących podstawą orzekania w niniejszej sprawie, czego przykładem jest wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Wa 938/17.
Sąd zgodził się także z Rzecznikiem, że taka interpretacja komentowanych przepisów ustawy, która pozbawia dziecko skarżącej pomocy z uwagi na brak posiadania przez nią karty pobytu ze stosowną adnotacją, nie świadczy o realizacji art. 26 ust. 1 Konwencji o prawach dziecka, statuującego prawo każdego dziecka do korzystania z systemu zabezpieczenia społecznego.
Formalne zatem wyłączenie całej rodziny z systemu zasiłkowego tylko z uwagi na to, że jeden z jej członków jest cudzoziemcem, nieposiadającym dostępu do rynku pracy, nie może w istocie być przyczyną odebrania stosownych praw obywatelom polskim. Wskazać już nie jako dodatkowo należy, że w sytuacji, gdyby to ojciec dziecka wystąpił o to świadczenie, wówczas literalna wykładania przepisu art. 1 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, nakazywałaby wypłacić świadczenie rodzinne na rzecz wskazanego dziecka. Ta ostatnia okoliczność raz jeszcze potwierdza, że błędnie zostały zinterpretowane przez organ powołane przepisy, bowiem przy ich wykładni pominięto cel, który przyświecał ustawodawcy w wprowadzeniu ich do systemu prawnego.
W tych okolicznościach Sąd uznał za zasadną skargę oraz zarzuty Rzecznika Praw Dziecka.
Naruszenie art. 1 w zw. z art. 4 u.p.p.w.d. przez organ administracji wydający zaskarżoną decyzję miało zatem wpływ na wynik sprawy, co powoduje konieczność uchylenia zaskarżonej decyzji we wskazywanej jej części, tj. w zakresie pkt 2 w jakim odmawia się przyznania omawianego świadczenia na syna skarżącej.
Ponownie rozpoznając wniosek skarżącej organ uwzględni zaprezentowane wyżej stanowisko Sądu w tej sprawie.
Z tych względów i na podstawie 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia
30 sierpnia 2002 r. - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
(Dz. U. z 2017, poz.1369 ze zm.) Sąd orzekł, jak w sentencji wyroku.